Мроi Багны
Шрифт:
Кал нзе паказался назральныя вышк казармы гарнзона, плот пайшо на знжэнне.
– Адставць!
– рану нспектар.
– Паварочвай у Лемар.
– Але, Ваша Благароддзе...
– Гэта загад.
– Слухаюся, - сцсла адказа плот павярну рычаг кравання.
Крылатая машына, апсашы кола над казармам, узяла крунак на горад.
***
нспектар зраб апошнюю зацяжку павольна расцёр недакурак аб паверхню шклянога столка. Ад юклы водара ён пачувася трошк млява.
– Чума на гэты горад, - патары нспектар , зрабшы над сабой выслак,
Загарнушыся ручнк, ён рушы да вешалк-стойк, на якой всела яго чорная нформа Шпега змовы шынель са срэбным нашыкам.
Гарадская турма знаходзлася праз адну вулцу ад гасцнцы, у якой спынся нспектар. Начальнк турмы, несамавты чалавечак з парадзелым бясколерным валасам, выбег насустрач нспектару сагнуся папаклоне, чакаючы распараджэння.
– Кольк вас зняволеных, акрамя мяцежнка?
– спыта нспектар на семгальскай мове.
нспектар ненавдзе гэту варварскую гаворку. Пасля кожнай фразы, вымаленай па-семгальску, яму хацелася прапаласкаць рот вадой. Але чым далей ад сталцы, тым горш тутэйшыя валодал Высокай Мовай, нспектар змушаны бы перайсц на звыклы м дыялект.
– Трое, Ваша Благароддзе, - адказа начальнк турмы, - Двое за няплату падатка, адзн падазраецца махлярстве. Ён прадава гараджанам высушаныя хвасты вадзяных пацуко. Здробненыя парашок змяшаныя з внным воцатам, яны нбыта дапамагаюць пры мужчынскай...
– Гэтыя падрабязнасц мяне не цкавяць, - абарва яго нспектар.
Начальнк турмы спалохана падцсну вусны.
– Дзе затрыманы?
Начальнк турмы замтусся.
– У дапроснай, Ваша Благароддзе. Дазвольце суправадзць Вас...
У дапроснай, цесным пакойчыку з маленькм закрачаным акенцам пад самай столлю, панава пазмрок. З мэбл тут было пара крэсла, вузкая лава стол, на якм стаяла карбдавая лямпа. Падчас допыта рэзкае, асляпляльнае святло лямпы накровал твар затрыманым, каб зламаць х супрац нушыць пачуццё бездапаможнасц. Ля дзвярэй засты па стойцы 'зважай' узброены жанер-рамеец.
Палонны мяцежнк сядзе на лаве, нзка схлшы галаву пёршыся далоням кален. На м была паношаная футравая куртка, вдавочна з чужога пляча, вайсковыя чаравк, ужо добра стаптаныя. Звычайны выгляд для мяцежнка. Абадранцы, не могуць нават пашыць сабе прыстойную унформу, падума нспектар. зброены хто чым. Некаторыя лезуць у бой ледзь не з рагацнам, як тыя дзкуны, што жыл на Кантыненце да Года Усёспалення, кал верыць хранстам. На што наогул яны разлчваюць, гэтыя пастанцы? Думаюць, што напалохаюць Агусту дубальтокам? Наныя... нспектар паглядзе на стол, на якм был раскладзены канфскаваныя палоннага рэчы: пара шнурко (знял з чаравко), скураны рамень, армейск нож, внтока, ...
– Цкава, - прагавары нспектар казальным пальцам правай рук, зацягнутай у скураную пальчатку, падчап са стала тонк срэбны ланцужок.
На канцы ланцужка пагойдвалася маленькая шкляная капсула. У такх капсулах звычайна заховаюць атропас. Гэты смяротны яд выкарыстовае тольк служба бяспек, шараговым грамадзянам ён, як правла, недаступны.
– Адкуль гэта цябе?
– спыта нспектар па-рамейску.
Мачанне. Не зразуме, ц што? Пэна, з нейкай глухмен, там аж дагэтуль мовы мперы амаль не ведаюць.
– Я пытаюся, капсулу дзе зя, всельнк?
– патары ён, перайшошы на семгальскую.
– Гэта было пры затрыманым,
– Ён страля па жанерах, зацснушы капсулу зубах. Гэта, мусць, новы звычай у мяцежнка - трымаць пры сабе капсулы з атропасам, каб, значыцца, не здавацца палон жывым...
– Падарунак каханай, - сказа палонны, не паднмаючы галавы.
– Блазнуеш? Дарма.
нспектар скрыв вусны ва смешцы акуратна пакла капсулу на стол.
– мя?
– спыта ён.
– Злыдзень, - адказа палонны, па-ранейшаму, як здалося нспектару, гледзячы падлогу.
нспектар шумна здыхну пацёр пераноссе кончыкам пальца.
– Мяркую, што гэты адказ недакладны. Паспрабуем яшчэ раз.
нспектар падышо да палонага , ухапшы яго за валасы, рвану уверх.
– мя!
– рану нспектар, раптам адхснуся.
На яго таропся застылы, безжыццёвы твар з дзвюма пустым западзнам замест вачэй. нспектар паспе разгледзець сплюшчаныя павек бялясыя шнары каля пераносся, потым ён рэфлекторна адвё позрк. Юсцн Варда засёды адчува натуральную агду да калек юродзвых. Валога паступ, канечне ж, подла, нават не папярэдзшы нспектара, каго менавта яму прыйдзецца дапытваць. Шчур бялявы. У свой час нспектар ледзь не пада рапарт аб адстацы, даведашыся, што Алех Валога прызначаны на пасаду начальнка службы бяспек Правнцы. Тубылец, грамадзянн другой катэгоры. Нкчэмнасць, выскачка ненавснк рамейца. Кал-небудзь Юсцн Варда сётк выкажа Валогу сё, што пра яго думае. А потым ён кне заяву аб адстацы проста яго пацучыную фзяномю... Валога, аднак, зараз бы далёка, таму нспектар абрыну свой гне на начальнка турмы.
– Чаму не папярэдзл?!
– заро ён, пераходзячы на мову мперы.
– Але...Ваша Благароддзе...
– залапата начальнк турмы. Мовай мперы ён валода надзвычай дрэнна, цяпер пакутлва моршчы лоб, спрабуючы падабраць словы.
– Валога таксама!
– бушава нспектар.
– Запатрабую ад яго падвойныя прэмяльныя! Я наймася гэтую кантору не для таго, каб важдацца з калекам вар'ятам!
– Внаваты, Ваша Благароддзе. Абяцаю выправцца, - цха сказа палонны.
нспектар замок на паслове са здзленнем утаропся на мяцежнка. Той размаля на рамейскай - псаванай, прада, з моцным акцэнтам. Намаганнем вол нспектар утаймава свой гне. Адмахнушыся ад начальнка турмы, як лапата нешта на сумес рамейскай семгальскай, нспектар рушы да палоннага. Узяшы адно з крэсла, ён се перад затрыманым так, каб х твары знаходзлся на адным узрон.
– Значыцца, па-нашаму ты разумееш, - сказа нспектар на мове мперы.
– , напэна, усведамляеш, дзе ты зараз знаходзшся. Прапаную супрацончаць са следствам, накш мы змушаны будзем...
– А мне ёсць што губляць?
– перапын яго сляпы. нспектар гатовы бы паклясцся, што ён хмылцца.
нспектар па звычцы кну позрк на карбдавую лямпу, пахта галавой, у думках назвашы сябе ёлупнем, зно павярнуся да палонага.
– Сапрады, узяць з цябе асаблва няма чаго, - сказа нспектар, мкнучыся, каб голас яго гуча рона, - Хба што пальцы на руках. Так, так, кусачкам, адзн за другм. Заадно можна язык падрэзаць. У палявой хрург я хоць не служы, аднак скальпелем валодаю няблага. Ну а потым мы адпусцм цябе, абяцаю. Магчыма, ты нават здолееш адшукаць дарогу да лагера мяцежнка, у чым я, аднак, сумняваюся. Улчваючы, што перад табой агент Тайнай Канцыляры, ты павнен усведамляць, што гэта не пустая пагроза.