Нацыянальная ідэя ў сучасным свеце
Шрифт:
Дзейснасць гэтай схемы можна прасачыць на працягу гісторыі розных народаў свету. Так, Еўропа прайшла шлях першай стадыі (політэізму) ў форме антычных старажытнай Грэцыі і Рымскай імперыі. І хаця да Ражджаства Хрыстовага ў антычным свеце існаваў народ — яўрэі, якія прызнавалі толькі аднаго Бога — Іегову, яны складалі выключэнні, былі богаабраным народам. Прыход хрысціянства паклаў пачатак новай эпохі — монатэізму з пункту гледжання рэлігіі, і эпохі поўнага перакрайвання карты Еўропы з пункту гледжання палітычнай гісторыі. Еўропа
Другая стадыя прывяла, як і першая, да стварэння вялізных імперый, якія ўтрымлівалі ў сабе мноства этнасаў, падпарадкаваных нейкаму аднаму мацнейшаму. Сярод іх: Брытанская імперыя з калоніямі ў Амерыцы, Аўстраліі, Індыі…, Іспанскі і Партугальскі арэалы, падзяліўшыя Паўднёвую Амерыку, Расійская імперыя і г.д.
Канец другой стадыі палітычнай гісторыі Еўропы пачаўся каля двухсот год таму і прывёў да распаду фактычна ўсіх імперый. Новая рыса постімперскай эпохі — утварэнне шэрагу нацыянальных дзяржаў, якія складаюцца не проста з хрысціянскіх супольнасцей, як гэты было раней, а з нацыянальна свядомых грамадзян, спаведуючых хрысціянства. Гэтая эпоха ёсць трэцяя стадыя эвалюцыі чалавечага грмадства.
Трэцяя стадыя — нацыянальны монатэiзм. Гэта стадыя, ў якой мы з вамi цяпер жывем. Гэтая стадыя, дарэчы, хаця i вырасла з другой стадыi, мае шмат агульных рыс з першай. Такой рысай з’яўляецца нацыянальная адметнасць народа. Менавiта ў эпоху полiтэiзму iснавала адрозненне памiж рознымi плямёнамi па прыкмеце свайго сонма багоў, i гэта з’яўляецца ў нейкiм сэнсе нацыянальнай прыкметай.
Узаемаадносіны, якія існуюць паміж усімі першай і трэцяй стадыямі, мы праілюструем на прыкладзе беларусаў. Праз язычніцтва прайшлi ўсе народы i беларусы не з’яўляюцца выключэннем. Наадварот, не кожны народ можа пахвалiцца такой багатай народнай спадчынай, якую маюць беларусы. Сведчанне таму — унiкальнае, шматтомнае акадэмiчнае выданне «Народная творчасць», якое выходзiць ужо каля 15-цi гадоў. Водгукi паганскiх вераванняў захавалiся ў беларусаў да нашых дзён, а такiя святы, як Купалле i Каляды, адзначаюцца па ўсёй Беларусi штогод.
Больш таго, некаторыя рамантычна накiраваныя аматары беларушчыны лiчаць язычніцкiя традыцыi ледзь не адзiным нацыянальным багаццем. У некаторай ступенi гэта так, але не трэба забываць тое, што пра само iснаванне такiх багоў, як Пярун цi Ярыла, беларусы даўно забылiся i ў свядомасцi многiх пакаленняў Бог вызначаецца трыадзiнствам Айца, Сына i Святога Духа — беларускі народ ужо 1000 гадоў хрысцiянскi. I менавiта ў хрысцiянстве знаходзiць сваё выражэнне сэнс існаванне нацыі, пра што мы будем i далей весцi гаворку.
Цiкава адзначыць яшчэ i такую з’яву. Як мы ўжо казалi, на Беларусi, ды i iншых посткамунiстычных краiнах, у нацыянальных рухах iснуе вялiкае iмкненне да адраджэння язычніцкіх звычаяў. Ствараюцца з гэтай мэтай розныя таварыствы i аб’яднаннi, iдзе працэс вяртання народу яго традыцый. На наш погляд, такая з’ява зусiм натуральная i зразумелая, бо, калi гаварыць на мове дыялектыкi, трэцяя стадыя нашай класiфiкацыi — павiнна вынiкаць з першай як дыялектычны вiток развiцця (адмаўленне адмаўлення па Гегелю). Па-другое, пасля амаль 80-цi гадовага панавання камунiстычнага рэжыму ў краiнах былога СССР, атэiстычнага рэжыму, якi прыпынiў натуральную эвалюцыю, iдзе працэс пазнання Бога, калi так можна мовiць, з нуля, гэта значыць, як i ў дзiцяцi — самых першых уяўленняў. А гэтыя ўяўленнi i пакiнулi нам народныя традыцыi i звычаi.
Падводзячы вынiк нашым разважанням карысна звярнуць увагу на магчымасць сiстэмнага апiсання каштоўнасцей чалавечага жыцця, якiя ўкладваюцца ў многаўзроўневую iерарахiчную сiстэму.
Умоўна эвалюцыю чалавечай сутнасцi можна праiлюстраваць на схеме, дзе вылучаюцца чатыры ўзроўнi эвалюцыi чалавека.
Найвышэйшы ўзровень — Бог. Гэта азначае, што найвышэйшай каштоўнасцю для чалавека з’яўляецца Бог i больш нiхто i нiшто. Чалавек iмкнецца да Бога як да найвышэйшай ступенi дабра, справядлiвасцi i дасканаласцi.
Узровень 1 азначае iснаванне чалавека ў нацыях, якiя створаныя Богам па Яго Вышэйшай задуме i з’яўляюцца найбольш вялікай каштоўнасцю i лепшым набыткам эвалюцыi чалавецтва. Чалавек iмкнецца да Бога праз развiццё i дабрабыт свайго народа, сваёй нацыi, а не як абстрактная касмапалiтычная iстота.
Узровень 2 нiжэйшы за першы ўзровень (узровень нацыi). Другi узровень — гэта ўзровень сям’i. Кожная нацыя складваецца з сукупнасцi сям’яў i без сям’i не iснуе чалавек. Па працягласцi ў часе другi ўзровень мае больш старажытную гiсторыю, але ён саступае першаму па сваёй значнасцi ў касмiчным маштабе. Нiжэй за ўсе ўзроўнi — узровень трэцi, найменш трывалы з усiх. Ён увасабляе вытворчыя адносiны памiж людзьмi, якiя ўласцiвы яшчэ першым прымiтыўным формам чалавечых супольнасцяў i вядомы раней часоў неалiту.
Сама па сабе iдэя, што чалавек iмкнецца да пазнання Бога, да ступенi поўнага злiцця з iм, выказвалася ў розных формах у многіх фiласофскiх i рэлiгiйных канцэпцыях, напрыклад, у вучэннях вялiкiх iндыйскiх гуру Рамакрышны i Вiвекананды. Пунктам «Амега» ў кнізе «Феномен человека» абазначаў мэту эвалюцыi чалавека — вышэйшую Божую сутнасць Тэйяр дэ Шардэн. Аднак тое, што гэты пераход павiнен адбывацца праз нацыянальную крышталiзацыю, з’яўляецца новым разуменнем сутнасцi эвалюцыi.
Калі мы дасягнем яднання ўсіх ўзроўняў у адно цэлае, атрымаем гармонію і ўзаемасувязь паміж імі, то гэта і ёсць усяленскасць, саборнасць адзінага цела Чалавецтва і Царквы.
У прыведзенай схеме ёсць адзін недахоп — побач з рэальнымі, фізічнымі паняццямі як сям’я і нацыя мы паставілі хаця і як найвышэйшы ўзровень, але ўсё ж такі побач, такое трансцэндэнтнае паняцце як Бог. Аднак гэтую схему нельга ўспрынімаць літаральна, яна адлюстроўвае хутчэй сам працэс, эвалюцыю — імкненне чалавека да Абсалюта. Схема можа стаць больш празрыстай і аднароднай калі на месце нулявога ўзроўня — Бога паставіць больш лагічна і паняційна блізкую катэгорыю — Усяленскую Царкву. Менавіта так уяўляў сабе суадносіны паміж рознымі узроўнямі любві Уладзімір Салаўёў. Аднак такі падыход не мяняе сутнасці іерархічных ступяней любві.
Улічваючы апошнія думкі, схему эвалюцыі чалавечай сутнасці, што прапанавана намі вышэй, можна мадыфікаваць і намаляваць у наступным выглядзе
Схема 3 адсутнічае.
Такім чынам, падсумоўваючы, можна сказаць наступнае. Трэці ўзровень (ніжэйшы) у схеме нашай схеме эвалюцыі — амаль жывёльны — калектыўная праца людзей, «вымушаная» любоў, звязаная з інстынктыўным імкненнем да выжывання. Другая ступень — калектыўная еднасць — сям’я, ёсць яшчэ жывёльная, прыродная любоў, але ўжо адметная ад неразумнага свету і праслаўленая паэтамі любоў да аб’екта процілеглага полу, а таксама любоў да дзяцей і бацькоў. Больш шырокае паняцце любві, што выходзіць за рамкі прыроднага, больш абстрактнае паняцце мы бачым у любві да свайго народа, нацыі. Гэтая любоў, як ужо гаварылася вышэй, атрымала назву нацыяналізм і яна звязана з апошняй, неабходнай ступенню ў канцавым шляху чалавека да Бога.