Шрифт:
Аляксандар Гараднiцкi
ВЕРШЫ
Уладзiмiру Высоцкаму
Паэт загiнуў. Так загiнуў Гамлет,
Выпрабаваны
Паэт загiнуў. Мы ж - жывыя. Нам не
Судзiць аб iм, як колiсь, абаколь.
Яму вы слоў пустых не балабоньце.
Што вашы плёткi ветраныя ўсе!
Паэтаў доля - памiраць на фронце
У марах аб нейтральнай паласе.
Дзе вы цяпер, яго адзiнаверцы,
Яго сябры - надзея i быльлё?
Ня вытрымала змучанае сэрца!
Яму i нельга вытрымаць было.
Гамоняць гучна шэльмы i зладзеi
Над лопнутай гiтарнаю струной...
Паэт загiнуў - i няма надзеi,
Што гэта стане плёткай шчэ адной.
Цяпер ад папулярнасьцi вар'яцкай
За iншыя пайшоў ён рубяжы.
Трывожна сьпiць ён у магiле брацкай,
Дзе руская паэзiя ляжыць.
Ня страцiўшы сваёй былiннай сiлы,
Ляжыць паэт, набраўшы ў рот вады.
I абезгаласелая Расiя
Не разумее шчэ сваёй бяды.
Нiчога для яго мы не пасьпелi.
А вось i вынiк - што тут гаманiць!
I колькi песень мы б усе нi сьпелi,
Яго нам - аднаго - не замянiць!
1980
Пераклаў Мiхась Булавацкi