Вершы, Новік-Пяюн Сяргей

Вершы

Новік-Пяюн Сяргей

Дні прыходзяць, дні адходзяць, дні лятуць, Быццам рэк бурлівых хвалі ўдаль плывуць. Трэці год як на выгнанні ў чужыне Трэба мучыцца душой і сэрцам мне. Навакол нідзе ня ўгледзіш родных хат, Не працягне рук зычліва родны брат, Не

падзеліш нават думак з нікім тут, Не прыгорне ў адзіноцтве родны кут. Ўночы зорачкі прыветліва мігцяць, Быццам з неба на мяне яны глядзяць… Што чуваць, скажыце, зорачкі, вы мне Ў маёй роднай — ды далёкай — старане? Ці татулька мой і матанька ўжо спяць? Ці таксама на іх зорачкі глядзяць?.. Мо й яны пытаюць зорак аба мне, Што раблю цяпер ў далёкай чужыне? — Калі толькі яны, родныя, ня спяць, Калі йшчэ цяпер на зорачкі глядзяць, Занясеце ім, пакуль ня бліснуў сьвет, Зоркі мілыя, сыноўскі мой прывет! І скажэце, каб ня плакаў ні адзін, Што ў выгнанні мусіць мучыцца іх сын! Прыйдзе, прыйдзе да нас хутка ясны май, Прыляту тады, як птушка, ў родны край. Беларускай песні роднае пад тон Зааром мы і засеем свой загон. Беларускі гімн свой смела запяём, З новай верай, з новай сілай зажывём! Ўночы будзем мы на зоркі паглядаць Што, як сёння, будуць ў небе зіхатаць… — Занясіце ж вы, пакуль ня бліснуў сьвет, Зоркі мілыя, бацькам маім прывет!

29 сакавіка 1929

Над калыскай

Запаліла ночка Зорныя агні. Спі, мая дачушка, Любая, засні. Над тваёй калыскай Буду я спяваць, Пра ката і мышку Казачку казаць. Вунь высока зорачка Золатам блішчыць, А мая дачушка Штосьці ўсё не спіць. З-за хмурынкі месячык Беленькі ідзе, За сабою зорачак Карагод вядзе.

Бой

Ой, які прыгожы мой Цюцік, што завецца Бой, З чорнай спінкай, сівы ледзь I калматы, як мядзведзь. Поўсць ягоная, як шоўк, Зубы шчэрыць ён, як воўк, А кудлатка-галава Сапраўды, нібы у льва. Ды вы, дзетачкі, смялей! Вельмі любіць Бой дзяцей. У любы прыходзьце час, Не пакрыўдзіць цюцік вас. Белым хвосцікам махне, Рукі ветліва лізне: «Не пабруджу вас, не-не! Лапкі белыя ў мяне!.. Мушу вам яшчэ сказаць, Лапку умею падаваць!..» Вось які разумны мой Верны, шчыры цюцік Бой!

Калі гляджу на неба сінь…

Калі гляджу на неба сінь — Прыпамінаю твае вочы. Калі гляджу на твае вочы — Прыпамінаю неба сінь. Угледжу ледзь караляў шнур — Прыпамінаю твае вусны. Калі убачу твае вусны — Прыпомню ўміг караляў шнур. Зірну на ластаўкі крыло — Прыпамінаю твае бровы. Калі зірну на твае бровы — Прыпомню ластаўкі крыло. Пачую спевы салаўя — Прыпамінаю твае словы. Пачую ледзь я твае словы — Успомню спевы салаўя. Другой такой не знойдзеш, не! Лепш за цябе няма на свеце! Бо толькі ты адна на свеце Каханне, шчасце дорыш мне.

Комментарии: