Осмондаги бахт

на главную

Жанры

Шрифт:

Биз ўлсак ам бизнинг севгимиз абадий ва мангу олади. Бизнинг севгимизни келажак авлод тилдан-тилга бутун умр такрорлайди.

Рауф и Рамила. 1

Боб I

Гуллаб-яшнаб, ўсиб, ривожланиб келаётган кичгинагина атор-Терак ишлоида Хафизовлар оиласи яшаб келар эди. Улар ишлодаги ўзига тў, бой хонадонларининг бири эди. Хафиз барчага ёрдам берарди. Кимнинг нима мушкул иши бўлса биринчи Хафизга учрарди. ишлонинг барча муаммоларини ал илиб бериб турувчи кишилардан бири эди. Унинг бир изи ва бир ўли бор эди. изи ўн ёшда. Исми Дилрух эди. Ўли эса тўрт ёшда эди. Исми Рауф. Аёли эса Афифа эди. Улар зодагон оилага мансуб бўлганликлари учун барча уларнинг эркакларини жаноб, аёлларини хоним деб чаирарди. Лекин одамларнинг бундай деб чаириши жаноб Хафизга ёмас эди. Чунки у жуда камтарин инсон эди. еч ачон у ўзини зодогон оилага мансублигини сездирмасди. Барча одамлардек бўлишни холарди. Жаноб Хафизнинг отасидан олган бойликлари жуда кўп эди. У киши бойликларини ўлимидан аввал яримини ўлига олган исмини яшириб ўйган деган гаплар хал орасида таралганди. Аммо шу пайтгача у бойликларни али еч ким топиб олган эмасди. Инсон анча бой бўлса, ана шунча душмани ам кўп бўлади дейишади. Жаноб Хафизнинг ам бойлигига кўз олайтирганлар жуда кўп эди. Жаноб Хафиз тунлари ухлай олмай ийналарди. У бойлигидан хавотирланиб эмас, бойлигининг кўплигидан оиласига зиён етишидан жуда ўрарди. У ана шунинг учун ам тунлари оз ухларди. ар кун ухлашдан аввал боллаларининг хафсизлиги учун ўричилар кўярди. Жаноб Хафизнинг уйусиз кунларини кўрган аёли Афифа хоним унинг бу ахволидан тушкунликга тушарди. Лекин унга андай илиб ёрдам беришни, уни андай илиб овутишни билмасди. Афифа хоним динга берилган аёл эди. У тун-у кун оиласи аига ибодат иларди. Болаларини истиболини, порло келажагини кўришни истарди. Жаноб Хафиз аётини тинч ва тотув ўтиши учун бойлигини ийналган одамларга таратиб берарди. Лекин бойлиги эса еч тугамайдигандай эди. Аксинча яна кўпаётгандай бўларди. Жаноб Хафизнинг душманлари уни йў илиш илинжида турли хийлаларни ўйлаб топарди. Минг кучли бўлсанг ам, бир кун келса сендан ам кучлиги барибир чиади. Жаноб Хафизнинг бойлигига кўз олайтирган арочилар бошлии Чилтон одамлари билан ишло томонга бостириб келардилар. Бу хабарни эшитган ишло ахолиси яширина бошладилар. Жаноб Хафиз эса уйидаги стулига ўтирганча ўйга ботиб олди. Чунки душманлари оиласини йў илиб ташлашини биларди. Жаноб Хафиз бошини атти сииб олганча анча муддат ўйланиб олди. Унинг хаёлида фаатгина оиласини салаб олишни ўйларди. арочилар ишло томонга яинлашиб кела бошладилар.

1

Рауф & Рамила

– Хафиз, – деб кўзларида ёш билан эшик олдида аёли Афифа турарди. Хафиз аёлига нима деб жавоб беришни ам билмасди. Кўзларида ёш билан Хафиз аёли Афифани ёнига яинлашиб келди. Уни учолаб олди ва йилай бошлади. Жаноб Хафизнинг бу аволини кўрган Дилрух ва Рауф дадасининг оёларини учолаб олдилар. Хафиз болаларининг юзига араб нима дейишни ам билмасди. Улар отаси олдига отилиб, учолаганча йиларди холос. арочилар ишлони кулини кўкка совуриб, жаноб Хафизнинг уйига яинлашиб келгандилар. арочиларнинг овозини эшитган жаноб Хафиз аракатга туша бошлади.

– аётда бойлик ёки боша нарсалар эмас. Асосийси хаётда тирик олишлик муимдир. Нима бўлганда ам, бошингизга андай кулфат тушса ам, асосийси тирик олишга аракат илинглар – деб болаларини бойинларидан атти сииб ўйди.

– Хадича, – деб баирди жаноб Хафиз.

– Лаббай жаноб, – деб жавоб берди.

– Булар сенга, сен эса Оллохга омонатсан. Дарол улар билан бирга ора эшикдан очиб кетинглар, – деди жаноб Хафиз. Аёли Афифанинг ўлларини сўнги бора ушлаши эди. ўллари бир-биридан узилар экан Хафиз бунга чидай олмасди. Кўзларидан оан кўз ёшлари ичида олганди. Хафиз ва Афифа бир бирларидан айрилиб, бутун умирга видолашарди. Лекин уларнинг мангу ва ўчмас севгиси бир кун келса авлоддан авлодга ўчмас хотира бўлиб олади.

– Хафиз, – деб баирарди. Аммо энди кеч бўлганди. Хадича уларни ора эшикдан аравага ўтазиб олиб кетди. ишлодан узолашиб кетган Афифа ва унинг болалари вайрона бўлган ишлони араванинг ойнасидан кўриб йилашарди. Жала куярди. Йўлларни сув оплаганди. Хаммаё лой билан опланганди. Чилтон Хафизнинг оиласи очиб кетганини билгач унинг орасидан одамларини жўнатди. Чилтоннинг одамлари Афифа ва унинг болаларини таиб этиб кетардилар. Арава катта тезликда нотекис йўлда кетарди. Йўлнинг бир томони баландлик бўлса, иккинчи тарафи жарлик эди. Йўллар орону ва сирпанчи эди. Афифани араваси анча тез кетмасин Чилтоннинг одамлари таиб этиштан тўхтамасди. Катта тезликда кетаёткан Афифанинг араваси жарликка араб улаб кетди. Чилтонни одамлари уни ушлаб олишга аракат илишди. Лекин бу жуда мушкул эди. Арава жарликга улаётиб Афифа ва Рауф араванинг ойнасини синдириб чииб кетди. Дилнур ва Хадича араванинг ичида олди. Улар янада чуурликга тушиб кетди ва уларни тошлар босиб олди. ўлида Рауфни ушлаб олган Афифа ўранидан боласини барига босиб индамасдан тошнинг остида бекиниб ўтирарди. Чилтоннинг одамлари уларни барчасини ўлган деб ўйлаб орасига айтиб кетдилар. Афифа толар ичида эридан олган ёлгиз ёдгорини ўлига олганча, кўзларида ёш билан, кўзига тушаётган узодаги ёрулик томонга йўл олди. Афифа йўлда кетаётиб жуда кўп ўйларди. Агар ўли Рауфни ўзи билан олиб олса, унинг ам келажаги йў бўлишини сезди. Чилтоннинг одамлари асло тинч ўймаслигини жуда яхши биларди. Ана шунинг учун ам Афифа ўли Рауфдан вос кечишга арор илди. Ёмирли тун давом этарди. Хаммаёи ивиб кетган Афифа Олмазор ишлоига етиб келди. ишло ичини аралаб у ердаги бир хонадонни эшигини тикирата бошлади. Тун ярими эди. Эшикни еч ким очмасди. Афифа эшикни таиллатишдан тўхтамасди.

– Ким, – деган овоз ичкаридан кела бошлади. Афифанинг кўзлари севинчдан порлаб кетди. У боласини эшик олдига ўйди. Ва буйнидаги туморини чиариб ухлаётган Рауфнинг бўйнига таиб ўйди. Ўрнидан туриб кетмочи эди. Лекин боласига бўлган мехри уни ушлаб олгандай бўларди. Фарзандидан кўзларини уза олмасди. Эшик остонасида боласи ширин бўлиб ухларди. Унинг юзларига араганда эса эри Хафизни кўргандай бўлди. Лекин Афифа уни ташлаб кетишга мажбурди. У орага ўгирилиб араб, кетаётганди.

– Синглим, шунчалар ам барингиз тошми? Она ўз фарзандидан андай илиб вос кечиши мумкин. Бир кун келса фарзандингиз катта бўлганда нима деб жавоб берасиз. Унинг юзига андай илиб арайсиз, – деб эшик олдида ёши ўтган бир аёл турарди. Афифа у кампирнинг юзига араб еч нарса демади. Кўзларидан ёшлари оанча юзини терс буриб йўлини давом этди. Гапларига жавоб ола олмаган эшик олдида олган кампир ухлаб олган болани аранг кўтариб уйга олиб кирди. Болани ётога ётизиб, унинг кийимларини алмаштира бошлади. Бола чўчиб ўйониб кетди. Лекин Рауф бу кампирни танимасди. Рауф нима бўлаётганини тушинмасди. Кампир унинг устиларини алиштираётганда ам йиламасдан кўзларини катта очиб турарди. Отаси Хафизнинг охирги гапини хотирларди. Рауф онасининг аерда олганини ва нималар бўлганини билмасди. Лекин яшашга аракат иларди. Рауф жуда ширин болакай эди. Унинг юзларига араб кампир кулиб турарди.

– Менинг исмим Алфия. Сеникичи, – деб кулиб Рауфга аради.

– Рауф, – деп кўллари калтираб аранг гапирди.

– ўрма болам, мен сенинг бувижонингман, – деди жилмайиб. Рауфни кучолаб олди. Рауф бўлган вокеаларни еч ам унута олмасди.

– Ойингни соиндингми? – деди Алфия кампир. Рауфни юзлари маюс бўлиб олди. У юзини ерга аратиб олди. Алфиянинг саволига жавоб бергиси келмади.

– Майли, хафа бўлма. Бир кун келса мен сени онанга олиб бораман, – деди Алфия болани бошини силаб. Рауф кампирнинг сўзидан хурсан бўлиб кетди ва унинг юзига араб жилмайиб ўйди.

– Болам, орнинг очдими, – деб сўради. Рауфнинг орни жуда очганди. У буни айтгани аввалига уялди. Сўнгра бошини имирлатди. Алфия хоним унга егуликлар таёрлаб бермочи бўлиб, ошхона томонга борди. Шу пайтда эса ётода ўтирган Рауф ўрнидан туриб уйнинг ойнасидан ташарини аради. Рауф ташарида онасини кўраман деб ўйлаганди. Аммо ташари орону эди. Рауф эса еч нарса кўра олмади. Онасини кўришга бўлган умиди сўнгач, бошини ерга эгганча деразадан юзини терс бурди. Ота-онасини соинарди. Аммо онасини эшик олдига ташлаб кетганини билмасди. Рауфнинг кўзларига ёш кела бошлади. Хунг, хунг отиб йиламочи эди. Аммо Алфия кампирнинг овозини эшитгач кўзидаги кўз ёшларини артди. Алфия кампирга билдирмаслик учун ётоига келиб ўтириб олди. Алфия кампирнинг Рауфга мери туша бошлади. Уни оватлантираркан боласининг ёшлигини эслаб йилаб юборди. Алфия хонимнинг кўзларидаги ёшни кўрган Рауф еч нарса емай унинг юзига араб турди.

– Бувижон, нима сиз ам ёлиз колдингизми? – деб савол берди. Рауфнинг бу саволига анча муддат ўйланиб олди.

– Нега болам, мен ёлгиз эмасман. Ахир ёнимда сендай арслон болам борку, – деб Рауфнинг юзига араб жилмайиб ўйди. Аммо эртага тонг отиб Рауф онасини сўраганда нима деб жавоб беришни ам билмасди. Рауф оватланиб бўлгач ухлаб олди. Лекин Алфия хонимнинг кўзларига еч ам уйу келмасди. Бу бола кимнинг авлоди эканлигига изиа бошлади. Бироз аввал юзларини ёпиб олган аёл нега шундай ширин болани ташлаб кетгани Алфия хонимни ўйлантирарди. Ўзига ўзи савол берарди. Лекин саволларининг бирига ам жавоб топа олмасди. Анча муддат ўйланиб ўтирган Алфия кампир ухлаб олди. уёш нурлари деразанинг ойнасидан Рауфнинг юзларига тушиб, унинг ухлашига халаит берарди. Рауф деразанинг пардасини ёпмочи бўлиб яинлашиб келди. Лекин мусаффо осмон, ўзига жалб илиб турган табиат уйусини очириб юборди. Рауф деразани очди. Майин эсаётган шабода унинг юзига ура бошлади. Рауф чуур нафас ола бошлади. Деразадан бошини чиариб ташарини кўздан кечирарди. Онасини келиб олишига умид илиб йўл томонга тикилди. Лекин еч кимни кўрмади. Бошини ерга эгиб олиб, ташарини томоша илгиси келмасди. Кўзларига ёш ола бошлади. Ичкарида ёткан Алфия кампирга тикилиб араб ўйди. Онасини аерда эканлигини сўрамочи бўлди. Лекин Алфия кампирни ухлаётганини кўргач, уни безовта илгиси келмади. Яна ойнадан ташарига аради. Ва аста пичирлаб гапира бошлади:

Парчаланган юрагим парчаси,

Келмас энди асло ўз олига.

Кўз ёшларим оиб дарё бўлади,

Онам келмаса энди ёнимга.

Эркаласа, босса барига,

Мехр бериб, турса ўлимдан.

Бошимни ўйиб ётсам оёига,

Жаннатнинг хидини хидларди бурним.

Ойижон, мехрибоним. Яна тонг отди. Ширин уйуда ётган фарзандингиз яна кўзларини очди. Минг афсузки унинг кўзлари, бугун мерга тўлган, юзлари порлаб турган онасини кўра олмади. Биласизми ба мисли туш кўраётган инсондайдим. Кўзларимни очганимда бошка бир дунёга келиб олгандай бўлдим. Боша оила, боша одамлар, янги бир дунёнинг бошланиши эди. Ойижон, каердасиз? Нега али амон келмадингиз? Наотки мени соинмадингиз? Энди еч ам келмайсизми? Мени болам деб барингизга босиб, эркалатмайсизми? Балким буларнинг барчаси тушдир. Бироздан сўнг ўйониб кетсам хаммаси ўз холига айтар. Биламан сиз бизни еч ачон ёлиз ўйган эмассиз. Сиз албатта келасиз. Мен бунга ишонаман. Чунки оналар ўз фарзандини ёлиз ташлаб ўймайдилар. Фарзандларини ийин бир аволда яшашларига асло йўл бермайдилар. Мен сизни яши кўраман. Ишонаманки сиз ам мени яхши кўрасиз,-деб кўзларида ёш билан ойнадан ташарига араб турарди. Анашу пайтда эшик таилай бошлайди. Рауф чўчиб кетди. Эшик томонга аради. Эшик янада аттиро таиллай бошлади. Рауфнинг кўз олдига ота –онаси билан бўлган вокеалар эсига кела бошлади. ўранидан Алфия кампирнинг олдига келиб ётиб олди. Рауфнинг бу аракатидан Алфия кампир ўйониб кетди. улоига эшикнинг кимдир таиллатаётган овози эштиларди. Алфия кампир ўрнидан турди. Эшик томонга яинлаша бошлади. Эшикни очмочи бўлиб, эшикнинг тутичини ушлади. Эшикни таиллатаётган уй бекаси Сабинур эканлигини англаган хизматчи Алфия кампир Рауфни яшириш аракатига туша бошлади. Чунки Рауфни уй эгаси Сабинур кўрса яхши бўлмаслигини биларди. Ана шунинг учун ам Рауфни яшириб, сир салашга арор илди. Эшик олдидан Рауфни олдига шошиб келди. Рауфни ёто остига яширди.

– Мен сени бу ердан чиармагунимгача жим, гапирмай ўтир хўпми, – деди Алфия. Рауф Алфия кампирнинг бу гапларидан ўра бошлади.

– Нега бувижон, – деди Рауф. Кўзларидан ўркаётгани билиниб турарди.

– Ёмон одамлар сени олиб кетмочи, – деди Алфия. Рауф тезлик билан ётонинг остига кириб олди. Алфия мато билан ётони устини ёпиб ўйди. Чуур-чуур нафас олиб эшик томонга яинлаша бошлади. Бироз тинчланиб олиб, эшикни очди. аршисида оволари солинган, жали чииб турган Сабинур хонимни кўрди.

12

Книги из серии:

Без серии

[5.0 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
Популярные книги

Фиктивная жена

Шагаева Наталья
1. Братья Вертинские
Любовные романы:
современные любовные романы
5.00
рейтинг книги
Фиктивная жена

Под маской, или Страшилка в академии магии

Цвик Катерина Александровна
Фантастика:
юмористическая фантастика
7.78
рейтинг книги
Под маской, или Страшилка в академии магии

Адепт. Том 1. Обучение

Бубела Олег Николаевич
6. Совсем не герой
Фантастика:
фэнтези
9.27
рейтинг книги
Адепт. Том 1. Обучение

Я тебя верну

Вечная Ольга
2. Сага о подсолнухах
Любовные романы:
современные любовные романы
эро литература
5.50
рейтинг книги
Я тебя верну

Эфир. Терра 13. #2

Скабер Артемий
2. Совет Видящих
Фантастика:
фэнтези
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Эфир. Терра 13. #2

Гримуар темного лорда IV

Грехов Тимофей
4. Гримуар темного лорда
Фантастика:
фэнтези
боевая фантастика
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Гримуар темного лорда IV

Мужчина моей судьбы

Ардова Алиса
2. Мужчина не моей мечты
Любовные романы:
любовно-фантастические романы
8.03
рейтинг книги
Мужчина моей судьбы

Титан империи 2

Артемов Александр Александрович
2. Титан Империи
Фантастика:
фэнтези
боевая фантастика
аниме
5.00
рейтинг книги
Титан империи 2

Законы Рода. Том 6

Flow Ascold
6. Граф Берестьев
Фантастика:
юмористическое фэнтези
аниме
5.00
рейтинг книги
Законы Рода. Том 6

Пушкарь. Пенталогия

Корчевский Юрий Григорьевич
Фантастика:
альтернативная история
8.11
рейтинг книги
Пушкарь. Пенталогия

Скандальный развод

Акулова Мария
2. Скандальные связи
Любовные романы:
современные любовные романы
6.00
рейтинг книги
Скандальный развод

Полковник Империи

Ланцов Михаил Алексеевич
3. Безумный Макс
Фантастика:
альтернативная история
6.58
рейтинг книги
Полковник Империи

Проклятый Лекарь IV

Скабер Артемий
4. Каратель
Фантастика:
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Проклятый Лекарь IV

Шатун. Лесной гамбит

Трофимов Ерофей
2. Шатун
Фантастика:
боевая фантастика
7.43
рейтинг книги
Шатун. Лесной гамбит