Чтение онлайн

на главную

Жанры

Шрифт:

– Аф этинг хоним. Ухлаб олибман, – деди Алфия кампир.

– Мен билан келинг, – деди Сабинур хоним. Алфия кампир ўлини кўксига кўйиб чуур-чуур нафас ола бошлади. Орасига ўгирилиб аради. Рауф ётган ётони кўздан кечирди ва Сабинур хонимнинг орасидан кетди.

Алфия кампирнинг Афифа хонимга айтган сўзларидан йилай бошлади. Орасига ам ўгирилиб арамасдан тун яримида йўлида давом этарди. Анча йўлни юрганидан сўнг эса, ерга йору туша бошлади. Афифа хоним каерга ва нима масатда кетаётганини еч ам билмасди. Унинг хаёли жуда паришон эди. Аммо унинг кўзларидан кўз ёшлари еч ам тўхтамасди. Йўлида юришда давом этаётган Афифа хонимнинг улоларига араванинг овози эштила бошлади. Аммо еч ам этибор бермай йўлида давом этишга аракат иларди. Лекин ич ичидан ўрарди. Арава яинлашиб келарди. Афифа хоним араванинг янада яинлашиб келаётганини сезгач янада кучлирок ўра бошлади. Юраглари дуккиллаб, тез ура бошлади. Афифа хоним аравага арагани сари ўра бошлади. Аста секин кўзининг ири билан орамочи бўлди. Аммо уддалай олмади. Янада тез юра бошлади. Арава унинг яинига келди. Афифа хоним араванинг ўтиб кетишини кутиб, юзини тескари буриб, юришда тўхтаб олди. Арава ам Афифа хоним тўхтаган ерга келганда тўхтади.

– Эй, хоним – деб чаирди аравачи. Афифа хоним унинг юзига арашга ўрарди. Аста секинлик билан унинг юзига аради. Сочларига о тушган, юзларидан нур порлаб турган кишини кўрди. Арава ам шохона эмас, оддий эди. Афифанинг ўруви йўола бошлади. У ўзини хотиржам ис иларди. Аммо еч нарса демасди.

– аерга кетяпсан? – деб сўради аравачи. Лекин Афифа хоним еч нарса демасди. Фаатгина олдидаги йўлга араб ўйди. Чунки Афифа хоним аерга кетаётганини билмасди. аттоки хозир аерда турганини ам билмас эди. Аравачи Афифа хонимнинг юзларига араб турарди. Афифа хоним саволига жавоб бермаганлиги учун уни соов бўлса керак деб ўйлади. Уни ам ўзи кетаётган ишлоа кетаётган бўлса керак деб ўйлади.

– Гапира олмайсанми? Майли ўтир, – деди аравачи. Афифа хоним шошганича аравага чииб жойлашиб олди. Улар йўлни давом этдилар. Анча йўл йўрдилар. Афифа хоним ухлаб олганди. Араванинг илдираклари тошга тегиб арава силтаниб кетди ва Афифа хоним ўйониб кетди. ўрганидан юзлари оариб кетганди. Юраги дуккиллаб ураётганди. Аста секин араванинг ойнасидан ташарига аради. Арава бир миёрда йўлини давом этарди. Лекин араванинг ойнасидан араб турган Афифа хонимнинг кўзлари ўзининг вайрона бўлган ишлоига тушди. Аравадан тушмочи бўлиб араванинг эшигини ура бошлади. Араванинг ичидан келаётган овозга аравачи аравани тўхтатди. Афифа хоним арава тўхтагач, аравани эшигини очиб пастга тушти. Толар орасини оралаб ўтган йўлдан ишлоини кўриб турарди. Кўзларида ёш билан ерга тизалаб ўтириб олиб йилай бошлади. У ерда болалари ва турмуш ўртои билан ўтизган кунларини хотирлаб янада амгин холда эди. Унинг бу аволини кўрган аравачи унинг ёнига яинлашиб келди. Афифа хонимнинг елкасига ўлини ўйиб уни овутмочи бўлди. Унга нима дейишни ам билмасди.

– изим, сенинг хаётингда нима воеалар бўлган, яхшими ёки ёмон бунисини билмайман. Аммо сен кучли бўлишинг лозим. Бу ишлони ахволи ва бу ерда яшайдиганларнинг аволи барчага маълум. Аммо сен ўзинг ва яинларинг учун янада кучли бўлишинг керак. Кўз ёш инсонни малубиятга учраганини ва заифлигини билдиради. Кўз ёшларингни арт ва яшаш учун кураш, – деб орасига арава, томонга йўл олди.

– Тўри, инсон оласа ам, оламаса ам пешонага ёзганини ўзгартира олмайди. Рамат сизга. Инсон яшаш учун курашиш керак эканлигини менга ўргатдингиз, – деб аравачининг юзига аради. Аравачи киши Афифани соов деб ўйлаганди. Нима деб жавоб беришни билмай олди.

– А-а-а, – деб араб турарди аравачи.

– Менга ёрдам бера оласизми, – деб суради Афифа.

– Мен сенга андай ёрдам бера олишим мумкин? Агар буни уддалай олсам хурсанд бўлардим, – деди аравачи.

– аршимизда турган ишлони кўряпсизми? Ана ўша ишлога олиб бориб ўя оласизми, – деди Афифа.

– Ахир у ер жуда хафли-ку, – деди аравачи.

– олиб кетган бир нарсам бор уни олишим керак, – деб аравачини алдади. Аравачи унинг бу гапини анча муддат ўйлаб олди. Аввалига ўра бошлади. Лекин Афифа хонимнинг ахволини кўргач унга рами келиб таваккал илишга арор илди.

– Розиман, – деди аравачи. Улар от аравани вайрона бўлган ишло томонга араб буришди ва йўлда давом этишди. Анча йўл юриб ишлога кириб келдилар. Одамлар хаммаёни тозалаб аввалги ахволига келтиришга аракат илишарди. Афифа хоним аравадан тушди. Одамлар таниб колмаслиги учун юзини ора мато билан ўраб олганди. ишло оралаб уйи томонга келарди. Атрофни томоша илиб келаётган Афифа хоним ишло одамларига ачинарди. Бир ватлардаги бахтли, юзлари кулган инсонларни биронтасини хам кўрмасди. Аксинча хомуш, паришон, юзларидан кулгуси кочган инсонларни кўрарди. Уларнинг барчасига ёрдам бергиси келарди. Лекин хозирги вактда унинг ўзига ёрдам бера оладиган инсоннинг ўзи йў эди. Афифа хоним йилай бошлаганди. Кўз ёшлари юзидаги кора матосини намлаб йилаётканини билинтириб турарди. Унинг бу ахволини кўрган аравачи ёнига яинлашиб келди. Пиёда юриб келаётган Афифа ишлони анча оралаб ўйди. ишло одамалари гавжум бўлиб турганини узодан кўрди. У ерда нима бўлаётганини билиш масадида яинлашиб келди. Не кўз билан арасинки, ишлонинг ўртасига барчага Чилтон ким эканлигини билдириш масадида Хафиз осиб кўйилганди. Одамлар Хафизнинг осилиб турган мурдасига араб турардилар. Афифанинг оё ўллари алтираб кетди. Ўзини тутиб туролмади. Баириб юборди. Тўпланиб турган одамлар ва Чилтоннинг одамлари унга аради. Афифа яна бирор нарса деган бўлса унинг ам ахволи шундай бўлиши маълум эди. Буни сезиб олган аравачи Афифа Хафизнинг аёли эканлигини англади. Унинг хётини салаб олиш масадида унинг ёнига яинлашиб келди.

– Аравага чиинг Афифа хоним. Бу ахволингизни кўрганлар сиздан шубалана бошлайди, – деб улоига пичирлади аравачи. Афифа хоним аравачининг юзига тикилиб каради. Исмини каердан билганлиги хакида ўйлана бошлади. Ва Афифа хоним аравага ўтирди. Афифа араванинг ойнасидан ташарига араб Хафиздан кўзларини уза олмасди. ишло оралаб кетардилар. Афифа уйига яинлашиб келгани сари юраги дуккиллаб, тез ура бошлади. Кўз олдига бахтли онларини келтиришга харакат илди. Аммо буни уддалай олмади. Унинг ўтизган ёмон кунларининг хотиралари халаит бера бошлади. Кўзларини юмиб олиб, йиларди. Бирдан арава тўхтади. Афифа нима бўлаётганини тушинмасди. Араванинг ойнасидан аста секин карай бошлади. Афифадан шубхаланган Чилтоннинг одамлари уни аравасини орасидан таиб илиб келаётган эканлар. Афифа араванинг ойнасидан ташарига тўпланиб турган арочиларни кўриб ўра бошлади. Ўзини химоялаш масадида араванинг ичидан бирор нарса идирарди. Афсуски еч нарса топа олмади. аммаёи алтирарди. Икки ўлини бириктирганча, юзини юорига каратиб пичирлаб дуо иларди. Хаёлига ар хил ёмон фикирлар келарди. Уларни ўйламасликга аракат иларди. Аммо унинг ўролиги, хаяжонланиши уни фикрини жамлаб олишига халаит иларди. ўли билан аста секин араванинг пардасини очишга аракат илди. Лекин буни уддалай олмади. Ташаридан эса ар ил баириларни эшитарди. Бирдан Афифанинг улоига аравачининг баири овози келди. Таппиллаб кимдир араванинг эшиги тарафга яинлашиб келаётганини сезиб турарди. Афифа ўранидан арава ичидаги тошпонорни олиб, ургани таёрланиб турарди. Кўзларини араванинг эшигидан уза олмасди. Бирдан арава эшиги очилиб арочилар Афифани ушламочи бўлди. ўлидаги тош понори билан Афифа арава ичкарисига кирган арочининг бошига урди. Тошпонор синиб кетди. арочининг боши онаб йиилди. Икки ўлини макам мижилаб олиб орага силжиди. Араванинг ойнаси синиб, Афифанинг сочидан биров тортди. Бошида ўралиб турган ора матоси ечилиб кетганди. Томдан ам кимдир пичо билан йирта бошлаганди. Сочларини ориларига чидаб туролмади. Ерда турган арава ойнасининг синган парчасини олди. ўлларини юорига кўтариб арочининг ўлини кесди. ўллари кесилган арочи Афифани сочларини ўйиб юборишга мажбур бўлди.Арава эшигидан отилиб чити. Бор кучи билан югириб кетарди. арочилар уни увлаб етмочи бўлдилар. Аммо уларнинг бошчилари уларни тўхтатди.

– Менга ўйиб беринг, – деб елкасида осилиб турган халтасини ерга ўйди. Афифа улардан утилдим деб ўйлаб жон жахти билан югириб кетарди.

– Менга камон беринг, – деди арочилар бошлии. Одамларидан бири камон ва ў келтирди. Камон ўларини ерга санчди. Улар ичидан бирини олиб камонини ўлаб отди. Ў Афифанинг оёига санчилди. Оёкларининг ориларига бардош бера олмаган Афифа ерга йиилди. арочилар у томонга яинлашиб келардилар. Афифа орасига аради ва эмаглаб очишга аракат илди. Аммо оёлари жуда атти ориётганди. Кўзларини юмди ва кўз олдига фарзанди ва тумуш ўртоини келтирди. Чукур нафас олиб, кўйлагининг чекасидан йиртди. Оёига санчилиб турган камон ўини суирди. Ўни суирганда орига чидай олмай баирди. он оаётган жойини йиртиб олган кўйлакнинг парчаси билан болади. Ўзида куч тўплаб очишда давом этди. Унинг бу аракатини кўрган арочилар ва унинг бошчиси айрон олди. Афифа анча узога очди. Холдан тойган Афифа тўхтаб олди. Чунки энди йўлини боша давом эттира олмасди. арочилар унинг орасидан таиб этиб келгандилар. Унинг бу аволини кўриб кулиб туришарди. Кўзларида ёш билан аршисидаги жарликга араб турарди. Орасида эса арочиларнинг кулгуси улоига чалинди. Афифа икки ўлини юорига кўтарди. Ва орага ўгирилиб аради. аршисида камонини ўлаб Афифага аратиб турган арочилар бошлиига кўзи тушди.

– Эй амо, балким бизга бирор сўзинг бордир, – деб масаралаб туришарди. Ана шу пайт камон ўи Афифага келиб санчилди. Афифа жарликга араб кўлай бошлади.

– Биз яна учрашамиз, – деб охирги гапини айтиб жарликга улади.

– Жоним, хаётим, ишонган тоим, ягонам, менинг бу дунёдаги бутун борлиим. Бир гул эдим сизнинг ёнингизда хуш бўй ид таратиб очилаётган. Сизнинг табассумингиз учун бутун аётини бераётган Афифа. Бугун сизни кўрдим. Кўзларимда ёш, албим эса чилпарчин. албим сиз билан эди. Лекин танам сизга ета олмади. Сизнинг борлиингиз менга увонч, бахт, омад баишларди. Бугун сизни кўрдим, аммо ўлларингизни тутиб исси тафтингизни хис ила олмадим. аётнинг аччи синовлари иккимизни айирди. Муаббатимизни парчаламочи бўлишди. Иккимизни айиришгани рост. Аммо муаббатимиз асрини еч ким, еч ачон буза олмайди. Муаббат асримизни бузишларига йўл бермайман мен ам бугун сизнинг ёнингизга кетмодаман, – деб хаёлида гапирмода эди.

Конец ознакомительного фрагмента.

12
Популярные книги

Гром небесный

Михайлов Дем Алексеевич
4. Мир Вальдиры
Фантастика:
героическая фантастика
9.28
рейтинг книги
Гром небесный

Черный Маг Императора 5

Герда Александр
5. Черный маг императора
Фантастика:
юмористическое фэнтези
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Черный Маг Императора 5

Кодекс Охотника. Книга XII

Винокуров Юрий
12. Кодекс Охотника
Фантастика:
боевая фантастика
городское фэнтези
аниме
7.50
рейтинг книги
Кодекс Охотника. Книга XII

Последняя Арена 2

Греков Сергей
2. Последняя Арена
Фантастика:
рпг
постапокалипсис
6.00
рейтинг книги
Последняя Арена 2

Убивать чтобы жить 6

Бор Жорж
6. УЧЖ
Фантастика:
боевая фантастика
космическая фантастика
рпг
5.00
рейтинг книги
Убивать чтобы жить 6

Держать удар

Иванов Дмитрий
11. Девяностые
Фантастика:
попаданцы
альтернативная история
5.00
рейтинг книги
Держать удар

Темный Лекарь 3

Токсик Саша
3. Темный Лекарь
Фантастика:
фэнтези
аниме
5.00
рейтинг книги
Темный Лекарь 3

Свои чужие

Джокер Ольга
2. Не родные
Любовные романы:
современные любовные романы
6.71
рейтинг книги
Свои чужие

Замыкающие

Макушева Магда
Любовные романы:
любовно-фантастические романы
5.75
рейтинг книги
Замыкающие

Сумеречный стрелок

Карелин Сергей Витальевич
1. Сумеречный стрелок
Фантастика:
фэнтези
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Сумеречный стрелок

Ненужная жена

Соломахина Анна
Любовные романы:
любовно-фантастические романы
5.86
рейтинг книги
Ненужная жена

Жребий некроманта. Надежда рода

Решетов Евгений Валерьевич
1. Жребий некроманта
Фантастика:
фэнтези
попаданцы
6.50
рейтинг книги
Жребий некроманта. Надежда рода

На границе империй. Том 9. Часть 3

INDIGO
16. Фортуна дама переменчивая
Фантастика:
космическая фантастика
попаданцы
5.00
рейтинг книги
На границе империй. Том 9. Часть 3

Охота на разведенку

Зайцева Мария
Любовные романы:
современные любовные романы
эро литература
6.76
рейтинг книги
Охота на разведенку