Zachodnie elity Oligarchiczne – Rothschildowie
Шрифт:
W swoim testamencie Mayer Amschel Rothschild postanowil zachowac rodzinny biznes jako calosc. Ustanowil surowe zasady dotyczace kierowania tym ostatnim:
Wszystkie kluczowe stanowiska musza byc obsadzone przez czlonkow rodziny.
W transakcjach moga uczestniczyc tylko czlonkowie rodziny plci meskiej.
Najstarszy syn najstarszego syna jest uwazany za glowe rodziny, chyba ze wiekszosc rodziny zdecyduje inaczej.
Zaklada sie, ze nie bedzie prawnej inwentaryzacji ani publikacji aktywow.
Bunt kierowany przez Nathana Mayera Rothschilda.
Kluczowa role w powstaniu najwiekszej europejskiej instytucji finansowej odegral syn Mayera Amschela, Nathan Mayer Rothschild, ktory wyemigrowal do Anglii w 1799 roku. Nathan Rothschild spedzil pierwsze dziesiec lat w Wielkiej Brytanii, glownie w nowo uprzemyslowionym polnocnym regionie Anglii, gdzie kupowal tekstylia i eksportowal je do Niemcy. Bankowosc rozpoczal dopiero w 1811 r.i czesciowo wynikal z faktu, ze wiekszosc aktywow elektoratu stanowily angielskie obligacje rzadowe. Jednak roczne odsetki od nich byly wyplacane w Londynie i mogly zostac przekazane wyborcy tylko z wiekszymi trudnosciami w wyniku wojny i blokady kontynentalnej. Blokada kontynentalna byla ekonomiczna blokada Wysp Brytyjskich ogloszona przez Napoleona w Berlinie 21 listopada 1806 roku i obowiazywala do 1814 roku. Nathan otrzymal od 1809 roku kontrakt na reinwestowanie naleznych odsetek na czas wojny ze wzgledu na ograniczone mozliwosci transferu funduszy.
Nathan Rothschild byl rowniez w stanie zaoferowac swoje uslugi placowe wojskom brytyjskim. To prawda, ze rzad brytyjski dysponowal wystarczajacymi srodkami finansowymi poprzez sprzedaz obligacji. Jednak w krajach, w ktorych walczyly ich wojska, brytyjskie srodki pieniezne nie byly akceptowane, wiec rzad musial zaopatrywac swojego dowodce wojsk Wellingtona w Zlote Monety. Kontrakt na zakup monet zostal zawarty z Nathanem Rothschildem w styczniu 1814 roku. W tym czasie Dom Rothschildow mial juz powiazania w calej Europie. Niemniej jednak transakcja byla trudnym zadaniem finansowym i logistycznym dla Rothschildow. Ryzyko zostalo oplacone prowizjami w wysokosci od dwoch do szesciu procent zebranych srodkow. Owczesny Brytyjski skarbnik John Charles Herris oszacowal, ze do czerwca 1814 r.monety zakupione i przekazane w imieniu Korony Brytyjskiej wyniosly okolo 12,6 miliona frankow.
Kiedy 1 marca 1815 roku Napoleon zdolal uciec z wygnania na wyspie Elba i wrocic do Paryza na czele armii wyslanej mu na spotkanie (20 marca 1815 roku), Dom Rothschildow ponownie zaczal kupowac zloto w calej Europie dla wojsk brytyjskich. Nathan Mayer Rothschild zakladal, ze nadchodzaca wojna, podobnie jak wszystkie poprzednie Wojny napoleonskie, potrwa dlugo. Poczatkowo Napoleon rowniez odniosl pewne sukcesy, ale wraz z kleska pod Waterloo 18 czerwca 1815 r.panowanie stu dni, a tym samym wladza Napoleona w Europie, dobiegly konca. Zloto zgromadzone przez Rothschildow w wyniku blednej wyceny grozilo utrata wartosci, co spowodowalo straty finansowe dla domu. Aby temu zapobiec, Nathan Rothschild wykorzystal zloto do zakupu brytyjskich obligacji rzadowych. Zasugerowal, ze po zakonczeniu wojny i zmniejszeniu potrzeb finansowych wyemitowanych zostanie rowniez mniej brytyjskich obligacji, co spowoduje wzrost cen juz ulokowanych obligacji. Poniewaz wiekszosc inwestorow obawiala sie wowczas porazki Brytyjczykow, Nathan Mayer Rothschild byl w stanie tanio kupic Brytyjskie obligacje rzadowe. Zalozenie Rothschilda bylo sluszne i zanim dwa lata pozniej sprzedal papiery wartosciowe, wzrosly one o ponad 40 procent. Niall Ferguson szacuje, ze dzieki temu biznesowi Dom Rothschildow osiagnal zysk, ktory w 2009 roku bylby rowny 600 milionom funtow brytyjskich.
Конец ознакомительного фрагмента.