Кім
Шрифт:
Выходзяць. Каралёў павольна падыходзіць да Юлі.
Юля. Не плач…
Каралёў. Я не плачу…
Юля. Плачаш…
Каралёў раптам грымнуўся на калені перад ложкам і зарыдаў.
Ціха-ціха-ціха-ціха… Супакойся. Гэта не праз цябе, я б усё адно…
Каралёў (плача).
Юля. Я не пакрыўдзілася… Я проста страшна спалохалася, што больш ніколі цябе не пабачу… А астатняе… Усё, што ёсць, тое і было. Ніякія грошы не дапамогуць.
Каралёў. Выходзь за мяне замуж…
Юля. Дурненькі… Мне засталося ад сілы паўтара месяца…
Каралёў. Вось і добра! Усё жыццё марыў стаць удаўцом… Хаця чорта лысага! Я цябе адаб’ю, выцарапаю, вырву з лапаў і Люцыфера, і Вельзевула і Лопэ дэ Вегі…
Юля. Ну, а яго ў гэтую кампанію за што?
Каралёў. I калі табе наканавана памерці — пры родах памрэш… Калі будзеш раджаць дзявятага дзіцёнка…
Юля. Я не супраць…
Каралёў. Тады паехалі…
Юля. Куды?
Каралёў. У манастыр! Да святых сясцёр… Я ім некалі машыну цэглы прывёз, яны мне кніжачку падаравалі… Кніжачка маё сэрца ўратавала… Калі ўжо такога, як я, нечыя малітвы ўратавалі, што пра цябе казаць. Паехалі! Я стану на калені, і яны павянчаюць нас.
Юля. Ты з глузду з’ехаў.
Каралёў. У нас мала часу… У нас зусім яго няма… Я цябе люблю… Я кахаю цябе!
Юля. Кі-ім…
Каралёў ахінае яе коўдрай, бярэ на рукі і выносіць з пакоя.
Праз нейкі час. Аэрапорт. Юля, Каралёў і Лена каля барнай стойкі п’юць каву.
Каралёў. Вось, каб не забыць… Вазьмі размоўнік. Тут па ўсіх тэмах асноўныя фразы і ў нашай транскрыпцыі… Я, калі ездзіў, карыстаўся.
Лена. Юля, табе адну адзіную фразу трэба запомніць: іх лібэ діх! Іх лібэ діх… Паўтарай яе ўсім без выключэння мужчынам, потым з тых, хто клюне, выберы якога-небудзь фрыца і настаў яму (паказвае на Каралёва) вось такія рогі…
Каралёў. Слухай, я цябе ведаю ўсяго пару месяцаў, а ты мне надакучыла так, быццам гадоў трыццаць была маёй цешчай.
Лена. Гэта не ўсё-ё… Я яшчэ гадоў пяцьдзясят кумой тваёй буду.
Каралёў. Якой кумой?
Лена. Ну, а хто ж тваіх дзяцей хрысціць будзе?
Каралёў. Не-е! Хто заўгодна, толькі не ты!
Юля. Лена! Ігар! Ну, Божа мой! Я ад вас стамілася. Колькі можна? (Паўза.) Кім не прыедзе?
Каралёў. 3 дзецьмі застаўся… Заявіў, што доўгія провады — лішнія слёзы…
Лена. Перажывае момант адчурання.
Юля. Які момант?
Лена. Ты ж для яго была і сястрой і маці, а цяпер вунь каго песціш.
Каралёў. Зноў?
Лена. Камплексуе падлетак…
Пауза. Юля застагнала.
Каралёў. Што такое?
Юля. Мне дрэнна…
Заціскаючы рукой рот, выбягае.
Каралёў. Юля!!! (Да Лены.) Чаго ты сядзіш?!
Лена. А што мне рабіць?
Каралёў. Ёй дрэнна!
Лена. Ну й што?
Каралёў. Як што? Ёй жа моташна стала!
Лена (абыякава). На здароўе…
Каралёў. Ты… Памажы ёй!
Лена. Чыя гэта жонка? Мая ці твая? Сам дапамагай…
Каралёў. Чым я ёй дапамагу?!
Лена. Агуркоў салёных купі на дарогу!
Каралёў (пасля паузы). Што… Што…
Лена. Сто! Я ж казала, што ты жлоб…
Каралёў (насоўваецца на яе і шэпча радасна). Лена… Лена-а-а…
Лена. Што такое? Не чапай мяне! Пусці! Пусці табе сказана!
Каралёў (абдымае яе). Ленка!
З’яўляецца Хадзееў.
Хадзееў. Што тут адбываецца?
Лена. А вы не бачыце. Гвалт над чэснай дзяўчынай у міжнароднай зале аэрапорта.
Хадзееў. А дзе Юля?
Юля (з’яуляецца). Я тут.
Каралёў. Як ты?
Юля. Нармальна.
Хадзееў. Дакладваю. Нас з табой сустракаюць. Я забіраю дачку і гэтым жа рэйсам вяртаюся. Ты будзеш жыць у яе пакоі. Гэта два крокі ад клінікі. Прафесар Шварц рэкамендуе дзённы стацыянар.
Каралёў. Гэта што?
Лена. Як што? Увесь дзень лечышся, а потым усю ноч здароўе гробіш.