Курган

Купала Янка

XI

Падхапілі, ўзялі гусляра-старыка. Гуслі разам яго самагуды: Па-над

бераг круты, дзе шумела рака, Павялі, паняслі на загубу. Месца выбралі здатнае, вырылі дол, Дол тры сажні ^[25] шырокі, глыбокі; Закапалі, убілі асінавы кол, Далі насып тры сажні высокі. Не часалі дамоўкі ^[26] яму сталяры, Не заплакалі бліжнія вочы; Змоўклі гуслі і ен з той пары - да пары; Сум і сціша залеглі, як ночай. Толькі князеўскі хорам гудзеў, не маўчаў: Шалы, музыка ў тахт рагаталі; Не адну віна бочку князь кончыў, пачаў: Шлюб-вяселле ўсе княжны гулялі.

25

Сажань — старажытная мера даўжыні, роўная прыблізна 2 м 13 см.

26

Дамоўка — труна.

XII

Пацяклі, паплылі за гадамі гады... На гусляравым наспе жвіровым Палыны узышлі, вырас дуб малады, Зашумеў непанятлівым словам. Лет за сотню звёў час, ці і болей мо лет, Зацвілі пераказы ў народзе; Кажуць людзі: ў год раз ночкай з гуслямі дзед З кургана, як снег, белы выходзе. Гуслі строіць свае, струны звонка звіняць. Жменяй водзіць па іх абамлелай, І ўсе нешта пяе, што жывым не паняць, І на месяц глядзіць, як сам, белы. Кажуць, каб хто калі зразумеў голас той, Не зазнаў бы ніколі ўжо гора... Можна тут веру даць, толькі слухаць душой... Курганы шмат чаго нам гавораць.