?р?к ?аны
Шрифт:
– Исн кайтып ит.
– Исн тор. Бер-бер хл булса, шалтырат.
* * *
Хсн чыгып киткч, й бтенлй бушап калды. Хатын зен япа-ялгыз итеп тойды. Тир-якта салкын бушлык кына, тышта – карагы тн, йд – шом.
Кем шулай шаяртты икн со?
Болай кыланырлык якын танышлары да, усал ният белн ан кыярлык явыз дошманы да юк иде бит. Закиранны дус-ишлре дис… Юк ла, булмас… Бала-чага тгеллр бит инде…
Кем со? Кем со?..
тавышы бик т охшаш иде. Сйлш рвеше д. лл зе микн?
Каберднме?!.
Скинне
Юк, лбтт!..
Алайса кем со? Закиран тавышы белн кем шалтырата со? Кем? Кем? Кем?..
Аягсте тш крми л инде ул. Уяу килеш саташып та йрми. Ул саташса да Хсн саташмыйдыр. Димк, аа чынлап шалтыраттылар.
Кангать булып китмс, рвахлар рк булып кайта икн, дип сйлнлре чын микн со лл? Закиранны ашыктырыбрак кмделр шул. Якын туганнары кайтып иткнен д ктмделр. лл шуа рнеде микн? Шуа рк булып кайтты микн? лл ул Скинне Хсн белн мавыгуын креп-белеп торамы? Шуа аны тынлык табалмыймы? Шуа рк булып кайтканмы?
Шулайдыр ул…
Шуны ргедер…
Телефон шалтырады. Аны тавышы шул тиклем ямьсез булып тоелды, Скин хтта тертлп китте, бтен тнен салкын телеп тте.
Тагын шалтырау…
Тагын…
Телефонны алу куркыныч иде, хзер япа-ялгыз калгач, ул теге Тавыш белн сйлш алмас, йрге ярылып китр сыман тоелды. мма телефон тынмады. Аны шалтыравы зе к анны талый иде. Скин трубканы ктрде.
– Скин, ишекне ачарга зерлн. Мин подъездга якынлашып килм.
Хатын катып калды. Кулыннан трубкасы тшеп китте. Ул телефон тймсен туры килде д Тавыш дштле бер дулкын булып бтен фатирга таралды:
– Ник дшмисе? лл ышанмыйсы?
Скинне иреннре кгреп калтыранырга тотынды.
– Тавышымнан танымыйсы мени?! Ник дшмисе?!
Хатын нрсдер йтерг телде. Тик иреннре ген тартышты.
– ирлвегез хакмы? – дип тлнде Тавыш, – Ашыккансыз! Ашыкмаска иде. Ха-ха-ха…
Скин хлсезлнеп иднг чглде.
– Мен кызык булачак хзер. Ник дшмисе?– Тавыш бераз тынып торды, – Ярый, мин кайтып итм. Кт, яме!
Тавыш телефоннан тгел, кклр ккргеннн ишетелгн сыман иде. Закиранны аны адашып йргн кклр катыннан кил иде тавыш. Шуа да ул шомлы, бтен барлыгыны актарып ташлый, бтен кзнклрене курку белн тибрнерг мбр ит. Бу дньяда куркудан башка, йргене ярсып чблнерг мбр иткн, котыны алып бтен эчтлегене мсхрлгн куркудан башка, бер хис т калмагандыр тсле иде.
Кинт форточка ачылып китте. Ниндидер улау ишетелде. Хатын з-зен белештермич кычкырып ибрде д зур ачылган кзлрен трздн аера алмыйча ишек тбендге почмакка шуышты. Форточкага теклеп озак торды. Аннан згр томанга уралып ниндидер коточкыч нрс керер сыман иде. Керер д идн уртасына итеп Закиранны рген верелер. «Син ник мине мсхрлисе, тере чагымда стемнн кллре ген итмгнме, ник лгч т тынгы бирмисе?!» – дип Скинне бугазына ябышыр…
Тик форточкадан бер нрс д кермде. ил ген булды бугай.
Шулай да хатын бтен батырлыгын туплап торып басты. Як-ягына карана-карана гына трзг табан атлады. м кискен хрктлр белн форточканы ябып куйды. Аны кемдер карап, кзтеп торадыр сыман иде. Трз прдлрен тартып чыкты. Теге тойгы таралмады. Кемдер кзт кебек… Кзт…
Кинт кз кырые белн ген ниндидер хатын-кыз гдсен креп калды. Кыска гына халат кигн… Акырын гына шул якка борылды. Фу-уу-уф… зе икн. Кзгедге чагылышы.
«Киемне алыштырырга кирк, – дип уйлады ул, – Закиранны рге бу киемд крс, гафу итмс.» Йокы блмсен керде. Чишенде. Тнен ниндидер ябешкк салкын кысып алды. йтерсе, аны кзг кренмс бер нрс кысып-кысып кочаклый иде. Явыз рух. л сулышы. Ул ашыгып мтам киемен киде. Тне ылыныбрак китте.
Залга чыгып Закиранны портретын каплап торган ак япманы алды. Аны саклык белн ген диванга алып куйды. Ирене рсемен тблде. Озак карап торды. Кинт ул коты алынып кычкырып ибрде. Закиран аа кз кысты. Стенадагы рсемнн! Чынлап та кз кыстымы ул, лл тоелды гынамы? Кем бел… Скин аннан кзен алалмыйча озак торды. Закиран башкача кз кысмады.
Кинт ишект кыгырау шалтырады.
Скин сикереп куйды.
Арка зге бозга йлнде.
Тагын кыгырау.
Хатынны акайган кзлре мен-мен атылып чыгар тсле иде. Ул ишекк таба атлады.
Туктап калды.
– Кем анда?
Хатын з тавышын зе танымады.
– Мин бу. Закиран.
Скин бтен тне белн калтыранырга тотынды.
– Ач инде. Мин бу!
Хатын куркудан кычкырып ибрде.
– Нрс булды?
Йозак тишеген ачкыч тыктылар. Борган тавыш ишетелде.
Скин, кзг кренмс лакттн сакланрга телгндй кулларын алга сузып, трз янындагы почмакка чигенде. Анда барып терлгч, сискнеп сикереп куйды.
Сееп юкка чыгарга телгндй стенага сыенды.
Ишек ачылып китте.
– Юк! Ю-у-у-у-к!!!
Хатын стена буйлап шуып тште.
Ишек тбенд зур пакет ктреп Закиран басып тора иде.
– Хллре ничек? Ник ишек ачмыйсы? – диде ул, хатыны ягына атлап.
Кулындагы пакетын кухняга кертте д Скин янына килде.
– Курыктымы лл? Чынлап ирлдегез мени? Мин бит шаяртасы икн дип торам…
Бер-бер артлы яудырылган сорауларга авап ишетелмде.
Скин уштан язган иде.
Закиран аны диванга ктреп салды. Шунда зене портретын креп катып калды. Башын чайкап куйды.
Сз йтмде.
Хатыныны пульсын капшап карады.
Шкаф янына килеп дарулар эзлде.
Тапмады.
Бер кгазь кисген креп, шуа теклде.
Сызгырып ибрде.
Кгазьне кулына алды.
«леме турында таныклык…– дип укыды ул,—леме турында таныклык.»
Аны кире куйды. Кессеннн крзле телефон, акча, пистолет алып шкаф шрлеген тезде. Чишенде. Хснне киемнрен пхт итеп шкафка элеп куйды да зенекелрне алып киде. Шрлектге йберлрен кабат кессен тыкты, лем турындагы таныклыкны да калдырмады. Хзер бу аны берднбер документы иде.
Конец ознакомительного фрагмента.