Выкраданне прэм'ер-мiнiстра (на белорусском языке)
Шрифт:
Твары ва ўсiх былi вельмi заклапочаныя.
– Значыць, вы лiчыце знiкненне прэм'ер-мiнiстра замахам, накiраваным на тое, каб перашкодзiць яму прысутнiчаць на канферэнцыi?
– Вядома. Ён ужо быў у дарозе ў Францыю.
– I калi пачнецца канферэнцыя?
– Заўтра, а дзевятай гадзiне вечара.
Пуаро дастаў з кiшэнi вялiкi гадзiннiк.
– Цяпер без чвэрцi дзевяць.
– Дваццаць чатыры гадзiны, - задумлiва сказаў мiстэр Додж.
– I чвэрць гадзiны, - паправiў Пуаро.
– Не забывайце
– У Францыi. Мiстэр Мак-Адам прыехаў у Францыю сёння ранiцаю. Ён павiнен быў застацца на ноч у гасцях у Галоўнакамандуючага, а заўтра ранiцаю прыехаць у Парыж. Яго пераправiлi праз Ла-Манш на эскадраным мiнаносцы. У Булонi яго сустрэлi аўтамабiль са Стаўкi i аўтамабiль з ад'ютантам Галоўнакамандуючага.
– Ну i што?
– Потым яны выехалi з Булонi... але нiкуды не прыехалi.
– Што?
– Пан Пуаро, гэта быў несапраўдны аўтамабiль i несапраўдны ад'ютант. Сапраўдны аўтамабiль быў знойдзены ў баку ад дарогi; шафёр i ад'ютант былi моцна звязаныя i з кляпамi ў роце.
– А несапраўдны аўтамабiль?
– Да гэтага часу яго не знайшлi.
Пуаро зрабiў нецярплiвы жэст.
– Неверагодна! Безумоўна, ён не можа знiкнуць з поля зроку надоўга?
– Мы таксама так думалi. Здавалася, усё проста - добра пашукаць. Гэта частка Францыi на ваенным становiшчы. Мы ўсе вырашылi, што аўтамабiль не мог ехаць так доўга непрыкметны. Французская палiцыя, нашы людзi са Скотланд-Ярда i вайскоўцы шукаюць з усiх сiл. Неверагодна, як вы кажаце, але нiчога не знойдзена!
У гэту хвiлiну ў дзверы пастукалi i ў пакой увайшоў малады афiцэр, трымаючы запячатаны канверт. Афiцэр перадаў канверт лорду Эстэру.
– Толькi што з Францыi, сэр. Я прынёс яго сюды, як вы загадалi.
Мiнiстр нецярплiва распячатаў пакет i ўсклiкнуў. Афiцэр выйшаў.
– Нарэшце ёсць звесткi! Гэта толькi што расшыфраваная тэлеграма. Знойдзены другi аўтамабiль i сакратар Данiэльс, якога ўсыпiлi хлараформам, звязаны, з кляпам у роце, у закiнутай ферме каля С. Ён нiчога не памятае, апроч таго што нехта ззаду сцiснуў яму рот i нос i што, калi ён ачуняў, пастараўся вызвалiцца. Палiцыя верыць, што ён гаворыць праўду.
– I болей нiчога не знайшлi?
– Не.
– Цела мёртвага прэм'ер-мiнiстра няма? Значыць, ёсць надзея. Але вось што дзiўна. Чаму пасля спробы застрэлiць яго сёння ранiцаю яны робяць сабе такi клопат, каб трымаць яго жывога?
Додж пакiваў галавою.
– Адно вельмi верагодна. Яны вырашылi чаго б гэта нi каштавала перашкодзiць яму ўдзельнiчаць у канферэнцыi.
– Калi гэта ў межах чалавечых магчымасцей, прэм'ер-мiнiстр будзе там. Цяпер, панове, раскажыце мне ўсё з самага пачатку. Я павiнен ведаць i пра гэту справу з выстралам.
– Учора ўвечары прэм'ер-мiнiстр
– Тым самым, якi суправаджаў яго ў Францыю?
– Ага. Дык вось, яны паехалi на аўтамабiлi ў Вiндзар, дзе прэм'ер-мiнiстр быў дапушчаны на аўдыенцыю ў манарха. Сёння ранiцаю ён вяртаўся ў горад, i па дарозе на яго быў зроблены замах.
– Прабачце, калi ласка. Хто гэты капiтан Данiэльс? У вас ёсць на яго дасье?
Эстэр усмiхнуўся.
– Я ведаў, што вы папытаеце ў мяне пра гэта. Пра яго вядома не вельмi многа. Ён са звычайнай сям'i. Служыў у ангельскай армii, вельмi здольны сакратар i выдатны перакладчык. Па-мойму, ён ведае сем моў. Гэта было падставаю, чаму прэм'ер-мiнiстр выбраў яго для суправаджэння ў Францыю.
– У яго ёсць якiя-небудзь сваякi ў Ангельшчыне?
– Дзве цёткi. Мiсiс Эверард, якая жыве ў Хампстэдзе, i мiс Данiэльс, якая жыве каля Аската.
– Аскат? Гэта недалёка ад Вiндзара, праўда?
– Тут таксама шукалi. Але гэта не дало нiякiх вынiкаў.
– Значыць, вы капiтана Данiэльса нi ў чым не падазраяце?
З горыччу ў голасе лорд Эстэр адказаў:
– Не, пан Пуаро. У гэтыя днi я буду сумнявацца, перш чым скажу пра каго-небудзь, што нi ў чым яго не падазраю.
– Гэта добра. На маю думку, мiлорд, у прэм'ер-мiнiстра была, як i трэба, пiльная палiцэйская ахова, якая абавязана не дапускаць магчымасцi нiякага замаху на яго.
Лорд Эстэр нахiлiў галаву.
– Гэта так. За аўтамабiлем прэм'ер-мiнiстра ехаў другi, у якiм былi дэтэктывы ў цывiльным адзеннi. Мiстэр Мак-Адам нiчога не ведаў пра гэтыя меры засцярогi. Смелы па натуры чалавек, ён не дазволiў бы гэтага. Ну, вядома, палiцыя прыняла свае меры. Шафер у прэм'ер-мiнiстра, О'Мэрфi, у сапраўднасцi чалавек з Сi-Ай-Дзi*.
* Дэпартамент крымiнальнага вышуку.
– О'Мэрфi? Гэта iрландскае прозвiшча, праўда?
– Ага, ён - iрландзец.
– З якой мясцовасцi ў Iрландыi?
– З графства Клар, здаецца.
– Ага! Але расказвайце, мiлорд.
– Прэм'ер-мiнiстр паехаў у Лондан. Аўтамабiль быў закрыты. Ён i капiтан Данiэльс сядзелi на заднiм сядзеннi. Другi аўтамабiль ехаў за iмi як звычайна. Але, на няшчасце, аўтамабiль з прэм'ер-мiнiстрам па нейкай невядомай прычыне з'ехаў з галоўнай дарогi.
– У тым месцы, дзе дарога паварочвае?
– перабiў яго Пуаро.
– Ага... Але адкуль вы ведаеце?
– О, гэта вiдавочна! Расказвайце далей!
– Па нейкай невядомай прычыне аўтамабiль прэм'ер-мiнiстра з'ехаў з галоўнай дарогi. Палiцэйскi аўтамабiль, у якiм не заўважылi гэтага, ехаў па галоўнай дарозе. Крыху праехаўшы, аўтамабiль з прэм'ер-мiнiстрам быў спынены на бязлюднай дарозе групаю людзей у масках. Шафёр...
– Гэты храбры О'Мэрфi!
– у задуменнi прамармытаў Пуаро.