Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

Антонаў Андрэй

* * *

Паласатая яшчарка са сьцяжыны ўцякае ў траву.

* * *

Які вялікі ліст! Ня знойдзецца кнігі такі засушыць.

* * *

Колькі матылькоў віецца над чаромхай каля альтанкі.

* * *

Высокі комін, аблокі

доўгія плывуць, талінскі вецер.

* * *

Дапамагаю выпаўзьці з-пад лісточка божай кароўцы.

* * *

У белым небе, о, як высока, як шмат зялёных шышак.

* * *

На веях маіх зьнікае сонечны пыл, вецер у хмарах.

* * *

Сьпёка, на дварэ селі курыцы купацца у гарачы пыл.

* * *

Басанож іду, чорна-сіняя сьцежка, сьціхае конік.

* * *

Стручок гароху зялёнаю рыбкаю высьлізнуў з рукі.

* * *

Жонка і дачка сьпяць у цёплай цішыні, жнівеньскі спакой.

* * *

Рэчка ратуе ад сьпёкі, ад горычы і ад маркоты.

* * *

Цячэ, шапоча жвір скрозь пальцы… У руцэ застаўся камень.

* * *

Пыл на паліто, каля жалезнай брамы чакаю брата.

* * *

Іржавы ліхтар сьпіць пад дажджом у парку, стоячы сьмірна.

* * *

Рукі, рыдлёўка, дождж, дзёран, жвір, камяні… Моўчкі працую.

* * *

Дожджык перастаў, а вада яшчэ цурчыць з вадасьцёчных труб.

* * *

Вулка вузкая, патыхае вільгацьцю стогадовы брук.

* * *

Кубачак кавы, белы цукровы кубік, сухія кветкі.

* * *

У трубах рэха павялічвае памер… Сэнс непарушны.

* * *

З вачэй цяжарнай жанчыны паглядаюць дзьве розныя душы.

* * *

Цэлы Божы дзень цяжкая гарачыня — горад змучыўся.

* * *

Абараняйце, чорныя акуляры, хворае вока.

* * *

Стома, здранцьвеньне, на скронях гарачы пот, не варушуся.

* * *

Не здымаючы ахоўных акуляраў, разьвітваюся.

* * *

Чапіў анучу, спалохаў шалахвоста — няма спакою.

* * *

У зеляніне аранжавыя зоры — кветкі гарбуза.

* * *

Каханка плача, хавае твар за букет гладыёлусаў.

* * *

Лісток сьціскаю — зялёны, тапалёвы, гаркаваты сок.

* * *

Зусім няблага ляжаць і доўга думаць пра сьпелы агрэст.

* * *

Успамінаю дзедаў каменны ганак — трэснуты жорнаў.

* * *

Сонечны вечар, пылам і галубамі пахне гарышча.

* * *

Ля плыткай вады цёплай ліпеньскай рэчкі па пяску іду.

* * *

З далані на далонь перакідаў каменьчык і слухаў хвалі.

* * *

Вецер незнарок перагарнуў старонку маленькай кнігі.

* * *

Карункі шуму на жвір шпурляе хваля і цягне назад.

* * *

Са жмені ў жменю няспынна і марудна сыплецца жарства.

* * *

Залацістая на вялікай паніве рыбіна ляжыць.

* * *

У рудым збанку блакітнае малако, парожні кубак.

* * *

Стол. Відэлец. Нож. Памідоры. Агуркі. Шклянка, сок. Гладыш.