О библиотеках
Шрифт:
Vol. 3 (IG-IZ). — 1853. — P. 815-1238.
Репринтное издание:
BiblioBazar, 2010.
Русский перевод:
Страбон. География в 17 кн. / Страбон; пер. с древнегреч., ст., комм., указ имен и географич. названий, библиогр. Г.А. Стратановского, под ред. О.О. Крюгера. Общ. ред. С.Л. Утченко. — Репринт. воспр. текста издания 1954 г. — М.: Ладомир, 1994. — 944 с. — (Памятники историч. мысли).
Источники:
Suidae lexicon. Ps. 1-5 / ed. A. Adler. — Lipsiae: in aedibus B.G. Teubneri, 1928–1938. — (Lexicographi Graeci, XXX). —
Ps. 1 (A-E). — 1928. — 549 p.
Ps. 2 (D-Q). — 1928. — 740 p.
Ps. 3 (K-O, W). — 1933. — 632 p.
Ps. 4 (P-Y). — 1935. — 864 p.
Ps. 5. — 1938. — Praefatio. Indices.
Репринтное издание:
Stuttgart: in aedibus B.G. Teubneri. 1989–1994. — (Lexicographi Graeci, I).
Электронная
Suda On Line: Byzantine lexicography [Электронный ресурс]. — 2000–2013. — Электрон. энцикл. — Режим доступа:Загл. с экрана.
Источники:
Svetonius Tranquillus С. De vita Caesarum libri VIII / Svetonius Tranquillus C. — Lipsiae: in aedibus B.G. Teubneri, 1908. — 359 S. (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana).
Репринтные издания: 1923, 1967.
Русский перевод:
Светоний. Жизнь двенадцати цезарей / Светоний; пер. с лат. и примеч. М.Л. Гаспарова, статья Е.М. Штаерман; отв. ред. С.Л. Утченко. // Гай Светоний Транквилл. Жизнь двенадцати цезарей. О знаменитых людях (фрагменты). — М.: Наука. 1964. — 375 с. — (Лит. памятники).
Переиздание:
2-е изд. М.: Наука, 1966. 375 с.
3-е изд. испр. М.: Наука, 1993. 368 с.
Svetomus Tranquillus С. De Grammaticis / Svetonius Tranquillus C. // Svetonius Tranquillus C. De grammaticis et rhetoribus liber ed apparatu et commentario criticis instr. R.P. Robinson. — Paris: É. Champion, 1925. — 80 p.
Источники:
Tertullianus Q. Sepl. Florens. Apologeticum in usum scholarum Tertullianus Q Sept. Florens.; ed. Dr. Joh. Kayser. — Paderbornae: typis et sumptibus Junfermannianis, 1865. — 151 p.
Репринтное издание:
Nabu Press, 2010.
Источники:
Victor P. De XIV regionibus Urbis Romae libellus aureus / Victor P. // Publius Victor. Des Régions De La Ville De Rome Par M.L. Baudet. — Paris: C.L.F. Panckoucke, éditeur, 1843. — 64 p.
Источники:
Vitruvius. De architectura libri decem / Vitruvius; ed. F. Krohn. — Lipsiae: in aedibus B.G. Teubneri, 1912. — 291 S. — (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana).
Русский перевод:
Витрувий. Об архитектуре в 10 кн. / Марк Поллион Витрувий; пер. с лат., редакция и введ. А.В. Мишулина. — Л.: Соцэкгиз, 1936. — 341 (2) с.: ил.
Репринтное издание:
М.: Архитектура С, 2006.
Источники:
Zonaras I. Epitome historiarum Vol. 1-4 / Zonaras I.; ed. L. Dindorfeus. — Lipsiae: in aedibus B.G. Teubneri. —
Vol. I (Lib. I-V). — 1868. — 913 p.
Vol. 2 (Lib. VI-X). — 1869. — 469 p.
Vol. 3 (Lib. XI-XV). — 1870. — 428 p.
Vol. 4 (Lib. XVI-XVIII). — 1871. — 404 p.
Репринтное издание:
BiblioBazaar, 2010.
Приложение
Justi Lipsii de bibliothecis syntagma [29]
Ill[ustrissi]mo et excell[entissi]mo principi Carolo duci Croiio et Arschotana, principis. Imperii, eqviti Aurei Velleris
Hoc De Bibliothecis quod scripsi, lllustrissime Princeps, ipsum ire ad te ambiebat, vix me mittente. Quis nescit te eximium inter Belgii proceres esse, qui harum rerum elegantia et studio capiatur? Itaque cum alia artium veterum instruis et adornas, tum Nummos et Bibliothecas maxime. De quibus istis Commentarium hunc concepi et digessi, non voce sed facto tuo incitatus, qui vidi quam magnorum illorum Regum sive Heroum exempla, in conquirendis aut propagandis talibus, aemuleris et assequare. Assequare, inquam, quid mirum? Omnia magna et ampla in te, aut juxta te, quem Deus, Natura, Fortuna, omnibus ornatum voluere, excellere rebus. Stirpem tuam video? A regibus est. Opes? Paene regiae. Animum? Plane regius. Et quid nisi altum ac magnificum illo concipis, factis promis? Ad longinqua non eo, una Heuria tua, huic urbi in ore atque oculis, fidem facit, quam nihil nisi strirpe, opibus, animo isto dignum cogites ac patres. Quae tua ibi opera? Ingenio cum ingenio loci pugnas ac superas, ardua in plana, haec in ardua deducis, sed omnia ad normam et decorem dirigis, alter, ut verbo dicam, Belgicus Lucullus. Non indignare, lllustrissime Princeps, cum illo componi: vera aestimatione, inter raros magnosque fuit, bellis victoriisque in florente aetate Celebris et mox inclinante, ad quietem et ad se inclinauit, id est animum et studia coluit, atque opes in praesentium ac posterorum delectationem sive usum impendit. Ab illo Bibliothecarum Romae praecipuum exemplum; ab illo eruditi in sermone, mensa, domo habiti; ab illo denique Praetoria et amoenitates structae, quae et Principis rei Romanae postea frui utique aestimarunt. Tu, inquam, noster Princeps imitaris. Nam in caligine hac rerum temporumque, patriae et Regi opera laudabiliter navata, copiis triumphisque ductis; vergente iam aevo, portum hunc quietis et te respicis, et ab extemis ad eingeschlossene Namen interna, id est vere bona, reducis. Inter varios autem secessus, Heuriam, Academiae nostrae hoc suburbanum, eligis et eam magnificis, ut dixi, operibus, quid nisi in artium ingeniorumque praecipue usum, adornas? Audeo dicere, tua ilia aedificia, ambulacra, horti, fontes, arboreta, nobis structa aut sata et non solum qui nunc sunt, fruuntur, id est transeunt, adeunt, ineunt, sed et qui venturi, facient, venturi autem, vel hujus oblectationis deinceps, non Lovanii solius, causa. Omitto alia et interiora, quae augendo vel ornando huic Athenaeo cogitas: magnifica et te Principe digna, sed in tempore magis promenda. O, igitur, curae et quietis felicem! Persevera et ista te, ilia nos pasce, cum aeterno bono tuo simul et fama. Nos certe, qui publice loquimur aut scribimus, id est famae quidam praecones, caelo tuum nomen feremus, ipsum te Deus inferet, justus arbiter et munerator meritorum.
29
Компьютерный набор латинского текста осуществлен В. Поршневым со старопечатного издания Lipsius J. Justi Lipsii de bibliothecis syntagma / Justus Lipsiu. Antverpiae: ex officina Plantiniana, apud I. Moretum, 1602. 42 p., размещенного на сайте Google Books. URL:(дата обращения: 22.08.2013).
Voveo, lllustrissime Princeps.
Aeternum tuus
J. Lipsius,
Lovanii, XII Kal. Iul. MDCII. AD
Ad lectorem
Breve hoc DE BIBLIOTHECIS, id est libris, habes: quid nobis dignius, qui libros assidue tractamus? Etsi revera οὐδʼὄναρ (nec per somnium) hoc cogitaram, nisi me Principis viri, cui dicatum juimus, in hoc re studium excitasset. Atque hos tales in bonis altisqfue] consiliis confirmare aut et inflammare, optimo publica censeo equidem fieri. Quam pauci magnatum se eo dant? quam ad pristinas sordes et tenebras omnia videntur ire? Quam etiam, spretis antiquis et veris, nova quaedam hodie procudunt doctrinarium! Quibus illudjure dixeris: ʼΟδοῦ παρούσης τῆν ἀτραπὸν ζητέεις: Prompta via et patente quaeris semitam. Viderint. Nos prisca adhaeremus et utiliter saepe (ita confido) eruimus, digerimus, illustramus. Fave tu, bonae mentis lector.
CAP I.
Bibliotheca et Libraria, quid? Reges veteres habuisse, atque illos Aegypti
Bibliotheca tria significat: Locum, Armarium, Libros. Graeca vox Latinis in usum etiam venit, et quamquam Librariam dicunt, tamen magis est ea voce tabernam capi, in qua venales libri exstant. Sed Bibliothecarum res vetus et, nisi fallor, cum ipsis litteris adinventa. Nam simul ac scire et sapere natum est, mox etiam scribere et istud esse cum fructu non potuit, nisi ut libri adservarentur et disponerentur, ad praesentium et posterorum usum. Privata primum ea cura et quisque sibi suisque struebat, postmodum Reges et Dynastae usurparunt, nec in usum solum, sed ambitionem aut splendorem. Sane multos congerere, vix fuit privati hominis aut census: cum tarda et impendiosa descriptio esset, donec utilissima haec Typographia rem in compendium misit. Qui primus Regum illustrem habuit (quod memoria servet) is fuit Osymanduas, Aegypti, qui inter alia operum praeclara, Sacram Bibliothecam struxit, et in eius fronte praescripsit ψυχῆς ἰατρεῖον ANIMI MEDICA OFFICINA. Ita Diodorus (Lib. I) et quanquam ille inter veteres Regum fuerit, non tamen dubito exemplum, si non ipsam rem, mansisse et in Aegypto Bibliothecas semper aliquas exinde exstitisse, idque in templis praecipue et sacerdotum cura. Multa argumento, tum et illud de Homero, quem Naucrates quidam (Eustat. in Praefat. Odyss.) plagii accusat et in Aegyptum cum venisset, libros repperisse Phantasiae faeminae, quae Iliadem atque Ulyessam scripserit et Memphi in templo deposuerit Vulcani. Homerum igitur vidisse, sibi adscripsisse, et edidisse. Quae in viro, opinor, falsa, rem tamen et morem firmant.