Аз Iф
Шрифт:
У апошн час Данк мяне сур'ёзна непако. Ён зрабся вельм замкнутым. Цэлым дням ён валяся на тапчане дзнай апаты, гледзячы столь н на што не рэагуючы. Часам ён пачына вярзц лухту пра замёрзлую кро галасы спевах цыкад. Зрэдку ён разгортва Кнгу сядзе над ёй гадзнам. Кал я зазра яму цераз плячо, то бачы, што манускрыпт раскрыты на адной той жа старонцы. Я баяся, што яго зно паеха дах. Зрэшты, нчога дзнага. Апошня некальк дзён мы жыл, як аблозе, рыхтуючыся да найгоршага.
Кожную ноч у лесе валлся дрэвы. Мы чул, як 'Ён' шалее гушчары, спрабуючы прарваць нябачную загароду. Аднойчы дрэвы пачал падаць зусм побач з хацнай, а потым мы адчул дар у сцяну -
х сутычк з Ягенам раблся сё больш жорсткм. Яны засёды адчувал непрыязнасць адзн да аднаго. З самага пачатку. Яген хлус, кажучы, што х з Данкам понае заемаразуменне. Нчога падобнага. Данк бы зацятым нглстам пагарджа любым атарытэтам. А Яген хаце быць галоным. Ён насся з дэяй стварыць суполку Выбраных. Зрабцца кмсьц накшталт лдара секты. Нас з Данкам ён зва неафтам паслушнкам. Са мной гэты яму амаль удалося. Я захапляся яго талентам псьменнка. Слуха яго, разявшы рот. Ён бы для мяне см. З Геляй яго таксама атрымалася. Не ведаю сх падрабязнасцей, але выдае на тое, што Яген понасцю падначал яе сабе. Зраб сваёй халопкай, гатовай, нбы сабачка, бегчы за м хоць на край зямл. З Данкам не атрымалася, бо Данк бы вар'ятам. па-мойму, Яген яго пабойвася. Мабыць, менавта з гэтай прычыны ён увесь час заядася з Данкам, правакуючы яго даводзячы да шаленства. Так ён дава нам зразумець, што не бацца. дыёт.
***
Я валяся на канапе гарта старыя часопсы. Данк сядзе, забрашыся з нагам на тапчан, штосьц засяроджана страчы у нататнку. За сю ранцу мы не абмянялся н адзным словам. Потым Данк адкну нататнк сказа, што сыходзць. Па справах. Дзна. На Данка гэта не падобна. Але я не ста яго затрымлваць. Няхай валць. Праду кажучы, я бы вельм зрадавася, кал б ён сышо больш не вяртася. Ён мяне вельм напружва апошн час.
Засташыся адзн, я некаторы час ляжа на канапе, спрабуючы чытаць. Потым я кну часопс выйша з хаты. Мы пражыл тут каля месяца. Была жо позняя восень, канец лстапада. Час, кал паветра астывае напаняецца пахам волкай зямл апалай лстоты, неба робцца шэрым, як вапна, а накол - кламетры цшын пустэчы. Было жо давол холадна, пачынался зазмк. Даводзлася нацягваць на сябе па некальк швэдра, каб сагрэцца. У халупе мелася невялкая чыгунная пячурка, але нхто не хаце з ёю важдацца. Кал трэба было закпяцць чай, мы распальвал агонь на вулцы мправзаваным мангале, складзеным з камянё. За ноч хацну вымарожвала. Я часта прачынася перад свтаннем, ляскаючы зубам ад холаду. У гэтую пару года не бывае цыкад. Але мы чул х штоночы - пасля таго, як Яген схб, сё пайшло не так, як мы планавал.
Я агледзе пляцоку вакол хаты. На зямл сё яшчэ был бачныя мяцны, дзе-ндзе бы сарваны дзрван. Сляды старыя, яшчэ з той ночы, кал мы чул дары сцяну. Я агледзеся па баках - грунтавая дарога, здзчэлы луг, зарослы пажоклым пустазеллем, балоцсты лес, як пачынася адразу за нашым домам. Нчога звышнатуральнага. Ды што я разлчва убачыць? Мы се выдатна ведал, што дзень 'Ён' не паказваецца.
Абышошы дом, я пераступ цераз плытк рачук, як бег па дне неглыбокай лагчынк, апынуся гушчарнку. Мяне абступл цшыня ледзяны холад восеньскага лесу. Востра пахла грыбам прэллю. Вецер з шамаценнем ганя апалае лсце. Глеба пад нагам трох спружынла. Некаторыя частк лесу был падтопленыя, дрэвы стаял проста вадзе -
Я прайшо крока пяцьдзясят, перш чым натрап на першае паваленае дрэва. Яно было зламана ля самага камля. Кара была расхвастаная, як пасля абстрэлу шрапнеллю. Далей пачынася сапрадны буралом. Ствалы дрэ был пераламаныя, як запалк. Пасюль на зямл было раскдана раструшчанае вецце. У некаторых дрэ был знесены верхавны. Абдзёртая кара всела лахманам. Аднак, мы добра 'Яго' раззлавал. Пакуль што мы яшчэ здольныя трымаць 'Яго' на адлегласц, але кал 'Ён' праве заслону, нам гамон.
Яген гаворыць, што сё нармальна, стуацыя пад кантролем. Кажа, што знайшо у Кнзе парачку формул, якя павнны спрацаваць, праз дзень-друг ён усё ладзць, адправць нашага 'нябачнага сябра' назад апраметныя прорвы, з якх той прыйшо. Хлусць. Насамрэч ён ужо нчога не кантралюе. Яген абудз слу, з якой не можа саладаць. Але ён хутчэй здохне, чым прызнае, што памылся.
***
За тыдзень да гэтага мы паспрабавал зладзць адзн з рытуала, апсаных у Кнзе. 'Мстэрыя Хаосу' - неяк так ён называся. Рыхтавался мы з самай ранцы. Утрох прыцягнул з поля важк валун кацл яго хату. Яген накну на камень чорныя барвовыя палотны, зрабшы падабенства алтара . Потым ён се за стырно сваёй 'Адз' некуды мата на цэлы дзень. Вярнуся ён пасля надыходу цемры. Вылез з машыны, узя з пярэдняга сядзення вялкую спартыную сумку з урачыстым выглядам унёс яе хату.
– Ну што, неафты? Гатовыя?
– сказа ён.
– Што там, Яген?
– спыта я.
– Ншцяк, - Яген ухмыльнуся.
Ён раскры сумку, выцягну адтуль керамчны келх памерам з добры паходны кацялок сталява яго на каменным алтары. Затым яго руках з'явся хрургчны пластыкавы пакет, напонены густой цёмнай субстанцыяй.
– Кровачка, ага. Натурпрадукт без ГМО. 'Яму' спадабаецца, - Яген з трэскам разадра пакет пача пералваць яго змесцва келх.
Мы з Данкам мачал.
– Ды вы не парцеся, тут някага крымналу, - сказа Яген, абвёшы нас хуткм позркам.
– Усё добраахвотна. На валанцёрскх, так бы мовць, пачатках.
Кнушы пусты пакет, Яген пача выцягваць з сумк раскладваць вакол алтара прадметы, неабходныя для Цырымон - срэбны штылет, старасвецк настольны гадзннк са знятым корпусам, мяшэчак з гарчычным зернем, манетк ера. Апусцшыся на карачк, ён начарц на падлозе канцэнтрычнае кола з упсанай яго васьмканцовай зоркай. Затым Яген выцягну з кшэн штано сцзорык, паласну сабе лязом упоперак далон пырсну уласнай крывёй на выяву актаграмы. Пасля ён зно узя кавалачак крэйды выве на падлозе няроным лтарам: 'н'га тавл э амр кв'лл д'го'.
Скончышы падрыхтоку, Яген падняся на ног. Выгляд яго бы трох звнчаны. Ён стая, зацскаючы далон насоку, каб спынць кро.
– Усё, неафты, тушыце святло. Далей пры святле зорак.
Згасшы газнчку, мы пастал вакол алтара. На падлозе валялася наша скнутая вопратка. Яген бы аголены па пояс. Нават у цемры бачныя был яго друзлыя цяглцы выпуклы жывот. Што сё-тк Геля м знайшла?.. Яген схляся над келхам са штылетам у руцэ. Загусцелая кро павольна сцякала з ляза. Яген прамаля скрозь зубы словы Лтан:
Бягучая кро.
Лязо.
Смвал Пустэчы.
Механзм.
Грошы.
Хаос...
Ён адкну штылет апусц пальцы келх. Ускну рук, акрапляючы крывёй неафта. Я адчу лпкя халодныя кропл на сваёй шчацэ. Яген закну твар да стол пача прамаляць нараспе:
З чорнай пустэчы,
Дзе Хаос Няствораны,
Праайцец усяго снага -
Ён крочыць, апрануты Цемру,
У ззянн Сям Свяцл...
са'ан тге!...
э мр н'га!...
клл'б томр!...
Нчога не адбылося.