Ба?ытты болуды ?йрені?із! Шексіз Сенімділік

Мен кіммін?

Данышпан адамдар зін тану шін осы сраты зіне жиі ойан, біра сол сраа

жауап табу шін олар кп жылдар бойы «Мен Кіммін?» деп жалыздыта мірін

ткізіп, дниеден толы бас тартан. Мені ойымша блай жасауды ажеті жо жне

мені кзім жеткеніндей жауап бар, ол міндетті трде табылады. Оны сырттан да, іштен де іздеу керек, біра е алдымен маан бл сраты жауабын ішкі тйсік

(бейсана) берді, себебі мен оан осы сраты тотаусыз оя беретінмін, жне зім

алаан емес («Мен жазылуа лайыты емеспін», «Мені шаруам осымен бітті», «Мен

жеілдім»), дай алаан жауапты алдым: «Сен жазылуа лайытысы!», «Сен

бріне де длелдейсі!», «Сен жеіп шыасы!»

Мені есімім Нарша, азапын! Мамандыым – жалпы тжірибелі уесоймын

(зімді солай санаймын), жоары білімім жо. Біра оыым келмегендіктен емес,

«Жаман Ауруа» шалдыандытан, ЖОО (-ны) тотатуа мжбр болдым. 5 жыл

бойы мен те теріс, жаымсыз, негативті аурумен кресіп жрмін, жеетініме шексіз

сенімдімін. йткені емделмейтін ауру жо. Ауру да жаралан оны емі де жаралан.

«Жаман Ауру» жайлы

Анам бірінші тс креді, сосын мен бірнеше кннен кейін атты ауырып жатып

аламын, содан кейін мір з баытын тбегейлі згертеді, мен «Жаман Ауруа»

шалдыамын (2017), содан кейін дрігерлермен сандалу басталады, олардан

ешандай айыр болмайды, одан кейін барлы нрсеге ызыушылыым жоалады.

Мен бірнеше рет бір жерден екінші жерге кшіп, кптеген иындытарды бастан

ткердім. Мен мірді ызыы туралы млдем мытып кеттім. Біра мен бес жыл

бойы аспана (потолока) жай арап жатан жопын. йтсе де иын, ауыр кездер

(кйзеліс, депрессия, агрессия) болан жо деп айта алмаймын.

Маан брібір жоалтатын ештее жо еді. Ммкін маан аз ана мір алан шыар

деп, алан міріміді жаындарыма арнауа, оларды баытты етуге, уантуа

тырысып крейін дедім, біра болмады, мен басалара баыт сезімін бере алмадым, олар (ата-анам) керісінше менен де атты кйзеліске тсті. Біра мен содан кейін е

маызды нрсені тсіндім: е уелі зімді баытты етпей, басаларды баытты ете

алмайтынымды тсіндім. Мен е бірінші зімді баытты етпестен, басалара

ешандай пайдам да керегім де жо екенін сезіндім. Мен е бірінші зімді баытты

етпестен, аурумен креспестен, басалара ешандай пайда келтіре алмайынымды

білдім. Жалпы адам «жаман» не «ауру» болса, ол адамны ешкімге керегі жо екенін

де байадым.

Мтаждытан ауру трлеріне, жалпы медицинаа байланысты кбірек білгім

келетін. Аурумен кресу шін уаыт пен ебек ажет екені мен шін белгілі болды, оан дейін мен уаыт проблемасы мен сол ебекке деген мотивацияны, сенім мен

міт, рекет ету мселелерін шеше алмайтынмын.

Бірінші жылдары тселу, бейімделу маан оай болан жо, біра рі арай зімді

згертумен, Алланы алауымен кресуді йреніп, мегеріп, игеріп кеттім. (дайа

шкір) Дей транмен кресім лі жаласуда. . Жалпы мені басты арман масатым

кітапты жазып лгеру болды.

кеден естіген аылым кнделік жаз кнделікті сосын 20—30 жылда семдеп

кркемдеп, сені жеке мірлік кітабы болады, Мен оан «оны онсызда екі иытаы

періштелер жазуда ой» мен несіне уре боламын дедім.

Басында «Одан да баса іс табуа болады ой», «Пайдасыз іс емес па?» «олымнан

келмейді», «Денсаулыым жарамайды» деген ойлар болды. Одан кейін «йтеуір ермек

ой зияны жо шыар», «Болмаса болмас, болса болар» деп ойладым. Біра мен кп

іздендім, таптым, болдым.

Бір жыл ткеннен кейін кітап жаза бастадым, ауырана дейін де менде кнделігім

болатын, біра аурумен кресу шін (зімді алдау шін, ермек шін емес) «Мен наты

кітап жазуа шешім абылдадым». Мені ерікті (саналы) трде айтан алашы

аффирмациям осы болатын.

Жздеген адамдардан, кітаптардан йде отырып-а аыл-кеес, шабыт, мотивация

алдым. Сондытан мен бл кітапты біреуге керек не пайдалы екеніне сенемін.

Басалар басаша ойлауы ммкін, себебі р адамны сана дегейі р трлі.

Кптеген онлайн аудио/видео курстар (сабатар) мен кітаптар маан лкен сер етті.

Олар мтінді здері растырады, оиды, жазады. Ата-анаммен бірге оларды

тжырымдамаларын алай тыдап, талылаанымыз лі кнге дейін есімде. Біз

естігендерімізден тадануды тотатан жопыз. Кітаптар мен аудио/видео курстар

бізге аламны негізгі пияларын ашты деп айта аламыз.

Жалпы алан пайдалы білімімні барлыы мені жадымда мгі саталды деп

ойлаймын. Оны арасында мен баытты адам болуа кмектесетін ойлау тсілін

алыптастырдым.

Крінбей кетті ой

Крінбейтін адам не лі не жат саналады ой. Мені лі тірі екенімді кбісі мытып

алан да шыар, трімді біраздан бері крмегеннен кейін. Біра зімні басалармен

арым-атынас жасауа ниетім болмады. Мені достарымы брі де «Неге жо болып

кетті?» деп ойлаан шыар! Достар менен ашан жо, мен зім ешкіммен араласым

келмеді, себебі сырт маан не бере алады, оан оса осындай жадайда, брін іштен

іздеу керек еді. Мен ай жерден ателестім? Мен оны кімнен білемін? деген

сратардан бастадым.

Жалпы мені кітап жазудаы негізгі масатым: мені жасаан ателіктерімді

ешкімні айталамаанын алаймын. Осы уаыта дейін мен жне кпшілік адамдар

жасап келген ателік – дрыс абылдамау (зін, оршаан ортаны, дайды) дрыс

ойланбау (немесе млдем ойлана алмау), дрыс рекет етпеу (яни дрыс тадау