Чтение онлайн

на главную

Жанры

Шрифт:

– А ведаеце, дзе многа птушак? – загаварыў па-змоўніцку Віталь. – На астравах, на Ведзьмінай тоні! Так жа на Савіным востраве соў колькі! Гэта табе не верабей.

– От, зноў ты з Ведзьмінай тоняй! – рагатнуў Віцька, павярнуўся да Эдзіка. – Ён у нас хоча раскрыць тайну пяці астравоў!

– А што, – сеў прама Эдзік. – Савінае чучала будзе каштаваць не мала. Добрая ідэя.

– А заадно і замеры ўсе зробім, – узрадаваўся Віталь.

– Якія замеры? – здзівіўся Эдзік.

– От глядзі, – прысеў Віталь насупраць Эдзіка, знайшоў у траве трэску, стаў

чарціць на зямлі і горача каменціраваць: – Гэта – возера, сама Ведзьміна тоня. Вакол яе – пяць астравоў. Трэба змерыць дакладна адлегласць ад вострава да вострава, вызначыць напрамак, і тады нешта абавязкова намалюецца!

– Ужо намалявалася, – усміхнуўся Эдзік, гледзячы на малюнак Віталя на зямлі, дзе атрымалася кветка з пялёсткамі. – А дзе той востраў, дзе совы водзяцца?

– Во! – тыцнуў пальцам Віталь у адзін з пялёсткаў кветкі. – А гэта – Заікін, гэта (ён хутка дамалёўваў) канава, гэта – вёска. На Савіны востраў ці на чоўне праз возера, ці пехам па астравах. Толькі бацька казаў, што падыходы да Савінага вострава надта забалочаныя, а партызанскія кладкі ўжо згнілі. Ды вясна сухая была, думаю, можна будзе прайсці.

Відаць, перспектыва лазіць па балотнай гразі не цешыла Эдзіка, бо ён нечага пакрывіўся, як недаспелы яблык укусіў:

– Пабачым. Трэба лепш човен...

– Ага! А як ты яго зацягнеш на тоню?

– Ну, гумавую лодку...

– Дзе ты яе знойдзеш? Ды паспрабуй там паплаваць! – уступіў у размову Віцька. – Там, дзе Васіль казаў, з вады такія карчы тырчаць! Наляціш – і хана.

– Чаму гэта хана?

– А не выплывеш. Вада ў возеры – што лёд. Бр-р-р, – аж перасмыкнуў плячыма Віцька. – І чорная. Ды і карчы – зачэпішся... Ніхто яшчэ па тоні не плаваў. Гарадскія былі паспрабавалі сеткі там паставіць, то і сеткі заблытаныя былі, не выцягнулі, і самі ледзь на паўспушчанай лодцы да берага дабраліся. Адно слова – Ведзьміна тоня.

А дзе рыбачыце? – спытаў Эдзік.

– Ды на копанцы, – кіўнуў за вёску Віцька, – я ўчора падкарміў, можна схадзіць сёння на маё месца.

– То пайшлі цяпер, – прапанаваў, а больш закамандаваў Эдзік. – Не сядзець жа, як бабулькам, дзень на лавачцы.

– Пайшлі!

Віталю не надта хацелася ісці цяпер на копанку – трэба было змайстраваць трыножнік, каб паставіць на яго старую падзорную трубу – з яе Віталь думаў зрабіць прыбор для вымярэння. Адлегласць між астравамі і так можна было вылічыць, але трэба ўсё рабіць правільна і прафесійна. Складаць карту – то складаць з адзнакамі вышынь і глыбінь. Бацька паабяцаў Віталю прынесці камеру з кола трактара “Кіравец”. Яе абцягнуць рамянямі – і лодка гатова. А наконт карчоў была ў Віталя свая задума...

Віцька забег па вуды, Віталь адмахнуўся: “Не будзе цяпер кляваць”. Але з сябрамі пайшоў. Копанка была ў кіламетры ад вёскі, схаваная старым алешнікам і высокім кустоўем. Кусты раслі вялікім купамі, нагадвалі стагі, між імі рассцілаліся цэлыя паляны, парослыя густой травой, ужо ў некалькіх месцах некім скошанай. Сонца ўзнялося досыць высока, прыгравала добра.

На беразе копанкі, ля самай вады,

асвечаная ранішнім сонцам сядзела дзяўчынка.

– Гэта нямко Анжэла, – стаў тлумачыць Эдзіку Віцька. – Маці яе п’яніца, бацька невядома хто, а сама яна нямая. Размаўляць не ўмее.

– Ты! – утаропіў вочы на Анжэлу Эдзік. – Ану, хадзі сюды, – паклікаў ён дзяўчынку.

Нэла ўзнялася, спуджана глянула на хлопцаў, азірнулася раз і другі, быццам шукаючы дапамогі.

– Гэй, нямко, – ужо лісліва загаварыў Эдзік. – А хочаш, жуйку дам?

– Ты ёй цукерку прапануй, яна табе станцуе! – падказаў Віцька, бо ведаў аб гэтым: расказвалі ў вёсцы.

– О, дык ты танцуеш? – рагатнуў Эдзік. – Танец жывата!

Яго рука палезла ў кішэню, і ён, бачачы, што вочы Нэлы сочаць за яго рукамі, стаў павольна выцягваць з кішэні руку.

– Оп-ля!

Высока ўгору ўзнялася рука з цукеркай.

– Танцуй, нямко!

Дзяўчынка глядзела на цукерку, потым нясмела ступіла крок да хлопцаў.

– Нэла! – пачулася ў гэты момант.

Дзяўчынка здрыганулася, азірнулася і пабегла да выходзячага з-за куста Сяргея. Яна забегла за хлопца, стала за яго спінай і выглядвала.

Сяргей глядзеў на хлопцаў.

– А, стары знаёмы, – працягнуў Віцька тонам, які нічога добрага Сяргею не абяцаў. – Слухай, я ж цябе ў мінулым годзе папярэджваў – не лезь на маё месца. Папярэджваў?

Яны падыходзілі да яго: Віцька берагам копанкі, Эдзік побач, у двух кроках ад яго, ззаду Віталь.

“Так, трое на аднаго,” – хутка праносіліся ў галаве Сяргея думкі. “Не, двое, трэці ў бойку не палезе, яму гэта не цікава”.

Віталію і праўда не было цікава. Пра Сяргея ён ведаў, але яны не сябравалі, а адносіны Віцькі і гэтага інтэрнацкага яго не тычыліся. “Самі разбірайцеся”.

– Нэла, бяжы дадому, – загадаў Сяргей, але Нэла не адыходзіла. – Бяжы дадому, Нэла, – прыкрыкнуў хлопец. – Бяжы!

Ён лёгка падштурхнуў Нэлу ў бок ад падыходзячых хлопцаў. Нэла пабегла.

Сяргей перакінуў мяшэчак з рыбай (шэсць добрых карасёў) з правай рукі ў левую, якой трымаў вуды. Вудзільны былі простыя, арэхавыя, але доўгія і на канцах досыць тоўстыя.

– Га! Злаўлю, – выпучыў вочы, пляснуў ў далоні ў бок Нэлы Эдзік. – Стой!

Нэла ўпала – заблыталася ў пакосе скошанай травы, сукенка ўзляцела ўверх, адкрыла яе худзенькі голы азадак.

– Га-га-га! – зарагатаў, аж за жывот схапіўся Эдзік, за ім зарагатаў Віцька. Надта ж смешна падала гэтае нямко, а цяпер падхапілася, вочы па пяць капеек, не ведае, куды бегчы.

Сяргей зрабіў тры імклівыя крокі наперад. Калі ты адзін супраць дваіх – табе пачынаць трэба першаму.

Эдзік не паспеў як след павярнуцца да Сяргея, а той, далёка назад адвёўшы руку з вудзільнамі, рэзка тыцнуў імі прама ў мяккі, не гатовы да гэтага, жывот хлопца.

–Ы-ы-ы, – застагнаў ад болю, стаў прысядаць Эдзік, і Віцька, яшчэ не зразумеўшы да канца, як гэта так хутка гэты інтэрнацкі мог махнуць левай рукой, памкнуўся да Сяргея. І аказаўся з ім твар у твар – Сяргей таксама памкнуўся быў да Віцькі.

Поделиться:
Популярные книги

Машенька и опер Медведев

Рам Янка
1. Накосячившие опера
Любовные романы:
современные любовные романы
6.40
рейтинг книги
Машенька и опер Медведев

Волк 5: Лихие 90-е

Киров Никита
5. Волков
Фантастика:
попаданцы
альтернативная история
5.00
рейтинг книги
Волк 5: Лихие 90-е

Приручитель женщин-монстров. Том 4

Дорничев Дмитрий
4. Покемоны? Какие покемоны?
Фантастика:
юмористическое фэнтези
аниме
5.00
рейтинг книги
Приручитель женщин-монстров. Том 4

Приручитель женщин-монстров. Том 2

Дорничев Дмитрий
2. Покемоны? Какие покемоны?
Фантастика:
юмористическое фэнтези
аниме
5.00
рейтинг книги
Приручитель женщин-монстров. Том 2

Кодекс Охотника. Книга VIII

Винокуров Юрий
8. Кодекс Охотника
Фантастика:
фэнтези
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Кодекс Охотника. Книга VIII

Бальмануг. (Не) Любовница 1

Лашина Полина
3. Мир Десяти
Фантастика:
юмористическое фэнтези
попаданцы
5.00
рейтинг книги
Бальмануг. (Не) Любовница 1

Курсант: Назад в СССР 10

Дамиров Рафаэль
10. Курсант
Фантастика:
попаданцы
альтернативная история
5.00
рейтинг книги
Курсант: Назад в СССР 10

Путь (2 книга - 6 книга)

Игнатов Михаил Павлович
Путь
Фантастика:
фэнтези
6.40
рейтинг книги
Путь (2 книга - 6 книга)

Live-rpg. эволюция-4

Кронос Александр
4. Эволюция. Live-RPG
Фантастика:
боевая фантастика
7.92
рейтинг книги
Live-rpg. эволюция-4

Адепт. Том второй. Каникулы

Бубела Олег Николаевич
7. Совсем не герой
Фантастика:
фэнтези
попаданцы
9.05
рейтинг книги
Адепт. Том второй. Каникулы

Восход. Солнцев. Книга IV

Скабер Артемий
4. Голос Бога
Фантастика:
фэнтези
попаданцы
аниме
5.00
рейтинг книги
Восход. Солнцев. Книга IV

Краш-тест для майора

Рам Янка
3. Серьёзные мальчики в форме
Любовные романы:
современные любовные романы
эро литература
6.25
рейтинг книги
Краш-тест для майора

Последний реанорец. Том I и Том II

Павлов Вел
1. Высшая Речь
Фантастика:
фэнтези
7.62
рейтинг книги
Последний реанорец. Том I и Том II

Измена. Право на семью

Арская Арина
Любовные романы:
современные любовные романы
5.20
рейтинг книги
Измена. Право на семью