Vi?a kait?jo?ais pirkums
Шрифт:
Es maigi satveru vinas roku un partraucu visu pretestibu, maigi skupstidams katru vinas pirkstu pec kartas.
Es paskatos uz vinu, pamanot vajumu vinas skatiena. Vinai patik.
Vislabakais ir pievienot nedaudz kaislibas bistamajam sizetam ar vinas gaidamo ligavaini zemak.
– Vai tu gribi palikt pie manis? – Pacelu vinas zodu un ieskatos vinai acis.
Ko es daru? Miljons dolaru… Es varu iziret bezgaligi daudz prostitu un nopirkt tikpat daudz skistu jaunavu. Si Alise nav tik daudz naudas verta.
Es pieliecos vinai tuvak, pieejot tuvak un pieskaroties vinas lupam. Piesardzigi, kautrigi, nevis pardrosi. Es dodu vinai iespeju sajust manu priekslikumu. Apzinies un izlem visu sajas sekundes pats.
Es tiesam esmu gatavs tam, ko tagad piedavaju.
Un vina nedaudz paver muti, dodot man iespeju iespraukties ieksa. Es satieku vinas meli un apmaldos saja telpa, jutot vinas kermena siltumu, jutot, ka vina pieliecas pie manis, jutekliska steiga piespiezas tuvak.
Kopa ar vinu es peldu prom vinas bezceribas karstaja bezdibeni, nomainot so negativo ar savu parliecibu.
Velku vinu sev lidzi uz divana, un vina padodas, vel nesaprotot manus nodomus. Pievelku vinu sev klat, norauju vinas kleitas siksninu un ar lupam pieskaros vinas plecam.
"Yan," vina vaid manas rokas, tik perfekti, ka mana sirds izlaiz sitienus, kad es uz vinu skatos. – Vins mus gaida.
"Ja, mana darga," es atbildu, kritot vinai preti karteja skupsta un noraujot vinas kleitas otro siksnu. Gaisiga kleita nokrit lidz viduklim, paradot balto krusturi, kuru atri un viegli novelku pec paris sekundem un paris parliecinatam kustibam. – Laujiet vinam pagaidit.
Tas ir tik garsigi, ka tas pilniba satriec manu pratu. Biedrins saplests ta, ka gatavs plest bikses.
Mana roka balstas uz vinas celgala un pamazam pacelas augstak… Alise nepretojas. Vina elpo skali un biezi, nedaudz paverot muti un vel vairak ievilinot mani saja kaislibas baseina.
Tas pilniba tiek nodots manas rokas, parversoties par mikstu malu modelesanai.
Vai si ir vinas atbilde?
Visas domas izlido no manas galvas, kad pieskaros vinas biksitem. Pat caur tam es jutu, cik vina ir slapja.
Grib mani. Es dodos talak, aizmirstot visu.
Pieskaros tam ar ikski, nospiezu, un tad ar mani notiek kas negaidits.
"Ne," vins peksni izdves, rapjoties prom no manis uz saniem un atri iztaisnojot savas drebes.
Apmulsusi skatos uz vinu, neko nesaprotot. Meitene atri aiztaisa krusturi un uzvelk kleitu. Vina vinu ievilinaja, pavedinaja, un tagad vina ir noputusi asti?
– Kas noticis? – es secu.
"Tas viss ir nepareizi, Ian," vina saka ar trici balsi, attalinoties no manis. "Mums nevajadzeja… Un mums noteikti nevajadzetu to darit tagad."
Vinas vardos viss ir ideali. Bet, ja tikai vina butu to izteikusi pirms mes sakam skupstities.
Meitene pielec un steidzas uz izeju, un viss, ko es varu darit, ir izelpot un noversties no laikapstakliem, lai atjegtos un nonemtu so siltumu, kas ir parnemis visu manu kermeni.
"Piedod," man lidzjutigi pienak.
Un es gribu smieties. Es paatrinaju lidz parmerigam atrumam, un tagad atvainojiet? Ne, mans dargais. Es pie ta neesmu pieradis. Atriebiba ir mana!
Es tikai pamaju un dodos uz durvim, ejot iztaisnojot matus un atgriezoties problemu pilnaja burzma pasaule.
Atveru durvis un kopa ar vinu izeju koridora, cerot, ka mana velme vairs nav tik manama.
Spriezot pec Alises, vina ir nonakusi pie noteikta lemuma un parliecinosi to ievero. Acimredzot vina ir gatava atgriezties pie sava ligavaina. Nu labi.
– Kur ir Segmuzovs? – jautaju Lenai, kura pa gaiteni skrien man preti.
Vinas rokas ir daudzas mapes, kuras vina gatavojas nomest. Bet ne, vina pieskrien un pat neko nav zaudejusi.
– Otraja stava. "Konferencu zale," vina steidzigi zino, atvelkot elpu. "Es tikko atnesu vinam kafiju."
Un mes tris ejam uz liftu.
13. nodala
Ians sez pie galda galvgali konferencu telpa un parruna gaidamos planus ar reklamas direktoru. Tas ir smiekligi. Es jau biju aizmirsis par so ligumu, farmaciju un pardosanas apjomu pieaugumu uz neseno notikumu fona.
Atra soli ieeju istaba, pamaju visiem klatesosajiem un dodos uz pretejo galda galu. Apmeram desmit viriesi mani sveicina un pievers skatienu Alisei.
Laba nozime mes sedetu tuvak viens otram, bet sis personazs man skaidri demonstre savas komandejosas, pateretaja prasmes, un es pienemu izaicinajumu.
“Alise, sedies mala,” es pagriezos pret vinu, pamajot ar roku uz sturi, nevienam vinu neiepazistinot.
Vinas draugs neatlaidigi vero mus ar savam tumsi brunajam acim, pamaj ar galvu, kamer Klara parliecinosi runa par apvienosanos. Parliecinoties, ka ar meiteni viss ir kartiba, virietis ar rokas majienu pasauc vienu no apsargiem un suta preti Alisei. Vins uzreiz klusedams atlimejas no sienas un dodas pie Alises.
– Es sveicu jus, Jan Valerijevic. Sen neredzets, es atceros musu sazinas veidu ar vinu.
Virietis pamaj. Ir skaidrs, ka vins tagad ir pilniba aiznemts ar noverosanas procesu. Es ari veroju sos divus sava periferaja redze.
Vina sargs tiek pie meitenes un kaut ko vinai cukst, tad megina palidzet vinai piecelties.
Ne ta. Vina vinu atgruz, radot man dalitas jutas. Es gribetu vinai palidzet… Bet vina atteicas no mana atbalsta. Es nolemu atgriezties pie vina. Kas es esmu, lai vinu apturetu?
“Man nav izveles”… Es to labi atceros.
Vienmer ir izvele. Saja gadijuma: vai nu es, vai vins.