Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)
Шрифт:
Бiся, сварыся, а на дабрыдзень слова кiнь.
Чужога рабёнка хоць маслам масьлi, а ён дзёгцем усё роўна сьмярдзiць.
Каб табе даў Бог здароўя з жабiны прыгоршчыкi.
Чужое дабро возьмiць (бярэць) за рабро (вылезiць праз рабро).
Кароўка - мамка, а сала - ямка.
У каго няма статку, у таго няма i ўпадку.
Цяжка толькi пачаць, а кiнуць ураз.
На вiд мужык хоць лапаць, абы жыць - ня плакаць.
Каб госьцi ня селi косьцю.
Галодны,
Разгуляўся, як сабака ў торбе (у мяху).
Любiў бы Грасiм, каб чорт грошы насiў.
Журавы паляцелi - палудзень панясьлi.
Малады - першую галаву на карку носiць.
Еш, пакуль ня запяеш.
Ня круцi духамi.
Усiм кагалам i бацька з жыгалам.
Якая жонка ды ня жонка, а ўсё ж лепi за парасёнка: хату адчынiць i зачынiць.
Хоць насяры ды ўтапiся.
Тры п...ы попелу ня варты.
А дзе ж тое дзелася, што ў штанах вярцелася?
Жыць будзеш, але ня захочаш.
Няма чаго малiцца, калi з запазухi валiцца.
Згаварыўшыся, i бацьку можна забiць.
Як зяць на парог, дык цешча за яйцы.
У яго ў роце мухi любуцца.
Тады мужык з жонкай сварыцца, калi ў катле трасца варыцца.
Кармi гаўном - заб'еш гальнём.
Гонкая дзеўка, хоць на ёй вiшнi абiрай.
Даўгi, хоць сабак вешай.
Жывiце, як брацьцi, а рахуйцеся, як жыдзьдзi.
Хлеб на стале - рукi свае.
Каб цябе порах узяў.
П'юць так, што сабакi морду лiжуць.
Пакуль па каню, па аглоблi скарэй.
Ня бачыўшы цэлага, i лапленаму рад.
Сiраце даварыцца ў жываце.
Дзяўчына, як жалуд.
Хай той плачаць, хто бярэць, хай той скачаць, хто iдзець.
У Бога дзён ня рэшата.
Каму рупiць, таму й вочы лупiць.
Дайце Саўку спраўку.
Мазгi ў ствол пайшлi.
Служы верна й крадзь памерна.
У яго даўгоў, як у зайца ламоў.
Ня слухаiць, хоць ты яму вуха выварачавай.
Дзьве бабы й Тумаш - поўны кiрмаш.
Ня налечышся, а скалечышся.
Дзе дзiцё адно, там заўсягды ня ладно.
Адна жаўна й тая з гаўна (адно жаўно й тое з гаўно).
Пагода, аж трасецца.
На воўка памоўка, а мядзьведзь спадналуску.
Ждала, ждала й жданкi паела.
Каб усё было на пiндурах.
Ня перадкуй, як сабака перад пастухом.
Корчыцца, як скурат на агнi.
Нас нi вада ня размыiць, нi сьвiньня ня разрыiць.
Жывець шэртам, вэртам, перавэртам.
Ежа - толькi шалёнаму сабаку на хвост вылiць.
Ядкi на зуб.
Перад сячэць, а зад валачэць.
Калi ж будзе тое лялё?
Далёка пьяны гойкаў.
Воз ня воз -
Па Пахомку шапка, па гаўну й пакрышка.
У мяне кароткi завароткi.
Яму не калёсы занасiць.
Чалавеча, цi ёсьць у цябе галава на карку?
Пацалуй мяне сягоньня, а я цябе заўтра.
Сваё сонца i ў попеле вiдно.
Ня знайшоў шчасьця зраньня - ня шукай яго на зьмярканьнi.
Кожная пачвара знойдзiць сабе пару.
Заяц ня трэплецца.
Заяц, i той злосьць маiць.
Кожнаму дразду па сваiм гнязду.
Х.й начаваў, а другi прасiўся (нiчога няма).
Ён табе ня шыш-варона й ня кукуй-заяц.
Стаяць нi на жары, нi на вары.
Завiло ў матылях.
Рабi, рабi, а дзюра мала.
Ня бачыў ты яшчэ савы смаленай.
Жыву, нiчога ня маю, але й з вазоў ня хапаю.
Яму стала нi па каню, нi па аглоблях.
Ня хухры-мухры, а рух-рух.
Глядзi, зробiш кiсла.
Засьмярдзiць пад сталом, запахнiць на стале.
Багатым быць маю надзею: прадам сучку ў нядзелю.
Сава вiдна па палёце, а сакол па паглёдзе.
Даць уносьнiцу (улычнiцу).
Багаты на канi, а махляр на сьвiньнi - i махляр перагонiць.
Застаўся толькi дух ды пятух.
Пiшчыць, як сьвiньня ў пярэплаце (у друках).
Ня нашага носу палосу.
Лепi першы гнеў, чым апошнi.
У гневаша (надуцькi) губы тоўсты, а срака тонка.
Заробiць стыднiцу.
Свая рука ня сука.
Устаў, яшчэ чорт у кулачыкi ня бiў.
Былi б пабразгачы, будуць i паслухачы (паслугачы).
Хадзiць у панiбраццi.
Гдзе тылькi фэст, там пан Юзаф ест.
Нi каровы, нi каня, жыву сабе, як паня.
Хоць альховы, ды смаляк.
Чым поршы, тым горшы.
Вось твой хамут, вось твая дуга й я табе болi ня слуга.
Такая праўда, што сучка дзёгаць зьела i ў ляпе бела.
Мяне на работу ня хвалiлi, але й на ежу ня ганiлi.
Загарэлася бяроста ў срацы.
Малы - з чорта пералетка.
Набойнае шыла танна каштуiць.
Ня падпускаць анi на храбт.
Таўстая, як кукамi зьбiта.
Лепi палавы хлеб, ды першы, чым другi пшонны.
На базары й бык цельны, i певень зь яйцом.
Ня быў ты на смычковым пераезьдзе.
Ня столькi брагi, колькi зьвягi.
Золата з гаўном змолата.
Язык бяз косьцi, што захочаць, тое й хвосьцiць.
Пакуль лес адзенецца, невядома, дзе хто дзенецца.
Лежань ляжыць, а яму доля бяжыць.
Па дастатку пякуць букатку.
Хоць наўздагон, ды навыперадкi.