Убырлар уянган чак
Шрифт:
–Днья хлен белеп булмый, бырат, – диде ул минем кайда караганымны тоеп, – Бтен авылда кп булса ун-унбиш кеше калгандыр. Иртме-сомы, безг д чират итчк. убырлар кчле. Башта алар трзг килеп ялыналар иде, хзер злре м ит башладылар. Алар згрлр. Кннн кнг.
–Ннйне базда калдырмаска иде,– диде Айрат, безне янга кереп, – Блки, ул лмгндер…
–Хзер со инде… – идият тмке кабызды, – Со…
–Блки, милиция чакырыргадыр? – дидем мин бу фикерне элегрк башыма килмвен кенеп,– Яки анда, башка берр коткару хезмтен…
идият елмаеп
–Киноларда гына тиз килеп ит алар. Бернич ирг шалтыратып караган идем, клделр ген. зебезг тырышырга кала.
Айрат иреннрен кысып куйды:
–Моны чынлап та нд икнен ышанасы килми…
–Ышанасымы-юкмы, сугышырга туры килчк, – диде идият, карават астыннан шланг тргген алып, – Тиздн карагы тш, юкка вакыт ткрмик.
Ул бернич метр шлангыны лчп кисте д газ болонына ялгарга кереште. Нкъ шул чакта ишекне нрсдер тырмап алды. Без катып калдык.
–Килделр! – дип пышылдады Айрат, – Беттек…
Аны согы сзеннн аяк астымда ир убылгандай тоелды. Тик тырмашу тагы кабатланды да ишек артында песи тавышы ишетелде.
–Мурка!
идият шланга кискн пычагын да куярга онытып ишекк атлады.
–Ачма! – дип кычкырдым мин, – Вампир булса…
Тик идият мине ишетмде. Келне ычкындыру белн ишек ачылып китте м аннан атылып песи килеп керде. идият келне кабат элктереп песиг иелде:
–Мурка, кайттымы, блкч…
Песине кзлренд ниндидер сер нур уйнап китте. Моны идият та сизде шикелле, ул иелгн иреннн бер мизгелг ген тукталып калды да яшен тизлегенд песине башыннан элктереп алды. Аны хрктлрен кз иярмле тгел иде. идият тагы бер мл чглгн килеш калды да акырын гына р басты. Лампочка яктысында ентеклбрк карарга телгндй сул кулын ск ктрде. Аны учында Мурканы зелгн башы иде.
–Ананы!.. – дип сгенде ул, башны безг д крстеп, – Аны бер тамчы да каны чыкмады…
Чынлап та песине башында да, гд лешенд д кан сре юк иде. Хтта пычак та элеккеч ялтырап тора, йтерсе, аны белн бернрс д кисмгннр.
–Ананы!..
идият зен ген хас итезлек белн ишекне ачты да песине ике лешен д ктрмг ыргытып, кабат келлп куйды. м трзг тблде. зе у кулы белн ишек яагындагы тймг басып, ктрм утын кабызды.
Озак кына кзтеп торды.
–Карагыз ле! Е-кы-лы-мы-ны!..
Без аны янына басып, тышка теклдек.
Ике адым чамасы ераклыкта яткан баш белн гд акырын гына бер-берсен шуыша иде. Без ачкан авызларыбызны да йомарга онытып катып тордык. Озакламый баш белн гд очраштылар да берг ялгандылар. Песи аз гына хлсезлнеп ятканнан со торып басты, башын чайкап алды. м берни булмагандай сыек карагылыкка кереп югалды. Без баскан урыннарыбыздан кузгалалмый озак тордык.
–Ананы флн итим!
идиятны ачулы тавышыннан без сискнеп киттек.
–Ул ут яктысыннан да курыкмый! Ананы… —идият снгн тмкесен тагы кабызды да, стл артына барып утырды, – ркемне енд песие бар. Алар кайтып хужаларын тешли ала. Сарыклар да кайтса… Алар ут яктысыннан да курыкмый…
–Тик Мурка сине тешлмде… – дидем мин аны ачуын срелтерг тырышып, – Телгн булса…
–Ул лгермде… Мин Мурканы бик ярата идем. Шуа андагы згрешне мленд сизеп калдым… Аз гына соласам, тешли иде.
–Сндрд аларны яктылык юк итте.
–Кояш нуры! – идият инрен сикертеп куйды, – Алар миа кич д килде. Лкин лампочка яктысында эреп юкка чыктылар. Кырыклы лампочка яктысында! Бген ул аны сизмде д…
–Сине прожекторлар бар бит ле…
–Дрес! – идият Айратка борылды, – Берсен ишекк каратып куй ле шуны. Бгенг, блки, ярдме тияр. иртг…
Без эшк тотындык. Айрат прожекторлар белн булды. Мин й ишеген келлп, стенага сялеп торган ломны махсус зерлнгн чылбыр аша ткреп, ишек яагына аркылыга тертеп куйдым. идият тмкесен сндереп, газ боллоныннан ут сиптергеч ясады.
–Аучыларны кайтканы кренмде, – диде идият, й ишеген догалы язу беркетеп, – Бу вакытка калгач, кайтмаслар да инде…
–Эх, ул убырларны оясын тапса иде…– Айрат ачудан тешлрен шыгырдатып куйды, – Белер идем ничек…
–Башта тнне ткрерг кирк ле…
–йе, – идият шкаф ишеген ачып белизна шешлре тартып чыгарды, – Мен боларны капкачын тиш тор ле, Илам. син, Айрат, бензин тутыр…
Шешлр зер булуга веранда ишеген шакыдылар. Без тынып калдык. Дберд тагы кабатланды.
–Килделр…
–Сабыр итегез! – идият ишекк атлады, тик шул мизгелд трз кактылар, – Кем бар анда?
–идият абый! Ач! Коткар мине! – дип аны зелеп кычкырды бер кыз.
– Айрат, прожекторларны кабыз!
Ут кабынуга ук, трз челпрм килде. Анда Наил иде. Чч-башлары тузган, елаудан кзлре шешенеп беткн, битлре сыдырылган.
–Зинар чен, тизрк! – дип кычкырды ул, – Тизрк!
идият рам калдыкларын бреп тшерде д ктреп алырга телп, Наилг сузылды. Айрат аны аягына барып ябеште:
–Вампир бит ул! идият абый… Вампир!
–Тгел! – идият аны тибеп очырды, Айрат прожектор стен барып тште. Бер млг трз карагылыкка чумды. – Илам, ярдм ит.
идият Наилне трз тбен бастырган иде инде. Кинт ниндидер д кошны канат кагышы ишетелде д кз ачып йомганчы юкка чыкты. Айрат торып басты. Прожектор нуры кабат сибелде. Тсе качкан идият кашларын ыерып безг борылды. Аны кулында Наилне клмгеннн калган ертыклар гына иде. Ул аларны ачу белн иднг брде д бер ни д дшмде.
Авыр тынлык урнашты.
ткн тнд Злифне кргннн со мин д Наилне вампирдыр дип уйлаган идем. Мен бит ничек килеп чыкты.
–Гафу ит, идият абый… – диде Айрат еларга итешеп, – Гафу ит…
идият аны кочаклап алды. Башыннан сыпырды. Аркасыннан сеп куйды. Дшмде. стл тартмасыннан шырпы каплары алып безг таратып бирде.
–Прожектордан куркалар, – диде аннан со, – Болай булса, иртгг кадр яшячкбез.
–Наил жалкы, – диде Айрат, иренен кымтып, – гр мин комачауламасам…
–Нишлисе, сугыш югалтусыз булмый…– идият елмайгандай итте, – Суыткычта кыярлар бардыр. Шуларны турый тор ле. Корсак ачты.