Убырлар уянган чак
Шрифт:
– Дин кайтты бит…– диде Айрат, дулкынланган тавыш белн,– Безне яланда да мчет тзеп яталар.
идият озак кына дшми торды. Аннан со Айратка тблде:
– Дин кайтты… – диде ул авыз чите белн елмаеп, – Песилр д кайтыр… Сарыклар да… Блки, кайтыр…
Аны бу сзеннн без бернрс д аламадык.
* * *
Картыйларга кайткач та йг керерг ашыкмадык. Капка тбендге эскмияд дшми-тынмый гына озак утырдык. Икебез д нрсдер сизен, нидндер шблн, тик з шиклребезне кычкырып йтерг базнат итми идек шикелле.
идият яныннан киткч без Злифлрг кереп
– Алар кайдадыр киткн, – дидем мин, и куркыныч уйларымны куага тырышып, – Блки, кченгннрдер?..
Айрат катгый гына йтеп куйды:
– Алар вампирга йлнгн.
Мин тертлп киттем. зем д шуннан шиклн, тик бу хакта уйларга курка идем.
– Ниг алай дисе?
– Алар ткн тнд вампирга йлнгн,—диде Айрат калтыранган тавыш белн,– Сине тше кергн Злиф минем арттан килгн булган. Ул… Ну, без аны белн дуслашып йри идек… Озатышып…
Ул авыр сулап куйды.
– гр ул минем тшк кергн булса, мин… Мин торып ишекне ачасы идем… Мин аны шулкадр ялбаруына каршы тора алмас идем. Юк. син ачмагансы…
Мин земне гаепле итеп сиздем.
– Ачарга кирк иде мени?..
– Юк… —Айратны иреннре дерелдп куйды, – Ул бит Злиф тгел… Злиф юк инде хзер…
Мин аны кочаклап алдым.
– Ярый…—диде Айрат минем кулымны этреп, – Киркми, Илам…
– сине тше кем керде со?
Мин сзне Злифдн читк алырга телгн идем, тик Айрат бу соравымнан сискнеп китте.
– Юк! йтмим! – диде ул, кзем туп-туры карап, – йтмим, Илам. Сорама.
Минем бтен тнем салкын йгерде. Аны болай кылануы кычкырып йтг караганда да алаешлырак иде.
– Нфис… – дип пышылдадым мин, – Нфис…
Айрат мине кочаклап алды.
Картыйны эскмиясен кайтып утырганда да авыр тэсирлребез таралмаган иде. Без леге хлне чынлап та шулай икнен исбатлый да, алата да, алый да алмый идек. Тик без аны бел, ниндидер бер тойгы белн тоя идек. Бу тоюыбыз анны иги иде. Беребез д бер сз йтмдек. Тир-якта шомлы тынлык. Келд – курку да, газап. Моа кадр мин убыр затларны ничектер читтрк итеп, башкаларга зыян салса да миа м якыннарыма тимслр кебегрк итеп кр идем, ле вампирны сулышы илкм килеп брелгндй тоелды, бтен тнем эсселе-суыклы булып китте м мин ирексездн артыма борылып карарга мбр булдым. м дертлп киттем. Койма буйлап йодрык зурлык рмкч менеп кил иде. Котым алынудан ничек ыргып торганымны да сизми калдым.
– Нрс булды? – диде Айрат урыныннан сикереп торып, – Ни бар?
– н, кара… – Мин з тавышымны зем танымадым, – Йодрык кадр…
Икебез д коймага теклдек. Мин з куркаклыгымнан гарьлнеп куйдым. рмкч нибары бармак очы зурлык кына иде. Айрат бер миа, бер рмкчк карап алды да ием кулын салды:
– йд, йг керик.
й ишеге эчтн бикле иде. Озак дбердттек. Тынлык. Трз д шакып карадык. Юк.
– Картый йоклап киткндер.
– Ул кндез йокламый,– дип кырт кисте Айрат, – Ни булды икн?
Мин дшмдем.
– Ннйне ишеге эчтн ике кел белн биклн, —диде Айрат, —Озынрак калай кисген ишек ярыгыннан тыгып ктрс, ачыла торган иде.
Без ишегалдын бернич кат йлнеп чыктык. Тик киркле калай табылмады. Кайсы кыска, кайсы артык йомшак иде.
– йге трзлр бер ген катлы бит, – дидем мин,– йд шуннан гына кербез.
– Пыяласын ватсак?..
Мин дшмдем. Сндрг мен торган баскычны трз янына китереп сядем д рамны тотып торган кадакларны бая табылган калай кисге белн каерырга тотындым. Озак интегерг туры килмде. Трзне Айратка тоттырып эчк ттем.
– Картый! Син кайда?!
Сезне иск алганыгыз бар микн, кеше яшмгн йд ниндидер сер ава, йге челлд д шеттерерлек салкынлык була. Мин д н шул салкынлыкны тоеп иелч калтыранып куйдым. з тавышым зем ят булып ишетелде. Картый олы якта юк иде. Трздн башын тыккан Айратны соаулы карашына мин иемне ыерып кына авап бирдем. Ул блкй якка ымлап эчк узды.
стл ашъяулык белн каплап куелган, урындыклар тртип белн тезелгн. Газ плитсе стенд майлы таба утыра, мич алдында кош-кортларга брге пешер торган казан. Базны капкачы ачык. Икебез д баз авызына карап нсез калдык. Айрат тышка ымлады. Без верандага чыктык. Андагы карават та буш иде. Беркайда да беркем д юк. Мин ихатага чыга торган ишекне келсен ычкындырдым. Айрат трз тбеннн кес фонарен алды.
й ишегене тоткасына релг эчт ниндидер тавыш ишетелде. Айрат шунда ымлады.
– Ксе тгел микн, – дип пышылдадым мин, ишекк колагымны куеп, —Келтер-келтер-келт… Тек-тек… Юк… Охшамаган…
“Келтер-келтер-келт-келт…”
Тавыш бу юлы икелт кчле булып ишетелде. Веранда трзлрене пыялалары земберлп, селкенеп-селкенеп куйды. Без бер-беребезг сораулы караш ташларга да лгермдек, кинт веранда ишеге шапылдап ачылып китте. Без баскан урыннарыбызда каккан казык кебек катып калдык.
Сулыш алырга да куркып озак кттек.
“Келтер-келтер-келт…” – ишек артында.
“Дер-дер-деррр” – трз пыялалары.
“Шак-шык…” – веранда ишеге.
“Тек-тек-тек-тек…” – безне тешлр бугай.
Тагы кттек.
Бер нрс д булмады.
Котыбызны алып, аныбызны айкаган тавышларга бераз кнеккндй иттек. ле булса бла-казага юлыкмавыбыз тынычландырыбрак ибрде. м без уйларлык хлг килдек.
– ил бугай…– диде Айрат.
Мин й ишеген ымладым. Айрат инрен сикертте. Мондый билгесезлек ишек артында ктрг ммкин булган куркынчтан да яманрак иде. м мин, курку катыш твккллек белн ишек тоткасына релдем, м аны кинт кен ачып ибрдем. анда…
Анда бернрс д юк иде.
“Келтер-келтер-келт…”
й артында скн чия агачыны бер ботагы илг селкенеп трз пыяласына тиеп-тиеп ала икн.
Без бер-беребезг мгънле караш ташладык.
– Картый бргег тшкн, – дидем мин, баз авызына якынрак килеп, – Яктырт ле, монда бернрс д кренми.
Айрат фонарен кабызуга, аркасы белн баз стенасына терлеп, чглп утырган кеше гдсе кренде.
– Картый!
авап бирче булмады.
– Баскычтан егылып тшмде микн? – диде Айрат, —Ннйне аяклары сызлаштыра бит ул…