Убырлар уянган чак
Шрифт:
Мин стенадагы сгатьк карап алдым. Бер тулып кил. Кояш чыкканчы биш сгать калган. Биш сгать вакыт миа гасырлардан озын булып тоелды.
* * *
идиятны тынычлыгы безг д йокты. Прожектор уты алмас ераклыкта испсез шллр крен, алар ле кеше, ле кош кыяфтен кереп безг якынаерга тырышалар, мма элекрны кчле нурларына элг белн хлсезлнеп кире чигенерг мбр булалар, ткатьсезрк кыланганнары эреп юкка чыга иде. Бу кренешне сгатьк якын хвефлнеп кзткннн со, тынычланып калдык.
–Бген исн калачакбыз, – диде идият, Айрат зерлгн табынга утырып, – хзер капкалап алырга да ммкин.
стлдге ризык
Туктаусыз дбер-шатыр килгн тавышлар кинт тынып калды. Без инде шау-шуга кнег тшкн идек. Ктмгнд чолгап алган тынлык келг шом рде, ул каты да авыр да булып тоелды. Без калакларыбызны куеп тынып калдык. идият трз янына юнлде.
–Алар кит, – диде ул бераздан, – Алар безне калдырып кит!
–Ура!
–Ура!
Лкин идият шатланып кычкырырга ашыкмады. Ул тмке кабызды. й эчен кз йгертеп чыкты. Кабат трз янына килде. м сгенеп куйды.
–Шайтан алгыры!
Без д аны янына басып трзлрг капландык.
Борынгы хрбилр сыман тезелеп баскан сарыклар башларын тбн иеп безг таба кил иде.
–Прожекторларны шуларга тбгез! – дип кычкырды идият, – Тиз!
Без прожекторларны сарыклар стен юнлттек. Аларны кбесе эреп акты, шартлады, егылып калды, лкин зыян крмгннре сзрг зерлнеп безг якынаюын белде. Электр нурыннан юкка чыкканнарын яалары алыштырды, аларны – тагы бтннр. Без ут сиптергн солдатлар кебек прожекторларны ле анда, ле монда юнлттек. Сарыклар мерлп кырылса да, алар тагын, тагын пйда булды, бу агымны чиге д, чамасы да булмас тсле иде. Тик бераздан алар сиргйде. мма исн калганнары да итрлек иде ле м алар коймаларны катырка урынына гына ертып узып йне китереп сзде. Йорт, давылдагы кораб сыман, селкенеп куйды. Мин иднг барып капландым. Прожектор кулдан тшеп китте. Ул арада карагыланып калган трз аша бер ер кош очып керде. идият утын “кунаклар”га тбп минем алга басты. Бернич кош яктылыкта эреп ччрде, й эчен сасы ис таралды, берничсе прожектор нурыннан читк тайпылды, тик идият аларны да юк итте. Мин з прожекторымны элктереп трзг яктырттым. Сарыклар инде юкка чыккан иде, калган берничсен Айрат дмектереп куйды. Днья кабат тынычланып калды.
–й эчендге лампочкалар аларны терми, – диде идият, – Кич алай тгел иде…
Кте белн карагы трзг омтылган вампирларны барсы да диярлек лак булды, исн калганнары качып китте. Лкин алар барыбер бихисап иде ле. Без элекеч урамга яктыртып торуыбызда булдык. Ахырда идият прожекторын урынына беркетеп куйды. Без д шулай иттек.
–Сгать дрт! – дип кычкырды Айрат, – Тагын ике сгать тзск…
–Ике сгать! – Бу миа биш сгатьтн д озаграк булып тоелды, – Озын бер гомер…
–Тзбез, егетлр… – диде идият, тик шундук яман сгенеп пржекторы янына сикерде, – Айрат, ананы!..
Ничек кен итез кыланмасын идият, бу юлы, барыбер, солады. Карават астыннан килеп чыккан кош кз ачып йомганчы кеше суртен керде д Айратны муенына ябеште. Мин сялеп торган усак таякны элктереп, вампирны йрген кададым. Таяк купшак карга кергндй иел керде. Вампир, танышсыман кренгн чибр хатын кыяфтен югалтып, череп таркала башлаган метк верелде д ччрп юкка чыкты. Айрат хлсезлнеп иднг егылды.
– Ананы!.. – идият ачуыннан тончыгып безне янга килде, Айратны ктрерг итте,– Шайтан алгыры…
–Бетте, – диде Айрат, согы кчен ыеп, – Ул тешлде мине. Барсы да бетте…
–Айрат…
–Миа рхт, Илам… Мин земне чиксез бхетле тоям… Кызлар белн бешкндге кебек… Тик мин… мин д тиздн вампирга йлнчкмен…
идият аны муенындагы эзне карады.
Кул селтп куйды.
–Илам… – Айрат хлсез куллары белн усак таякка релде, – Илам, тенм синнн… тер мине…
–Айрат! Дшм, ананы…
–Ул дрес йт! – идият миа таяк сузды, – тер аны…
–Айрат…
Тик ул дшмде. Мин Айратны магаена кулымны куйдым. Ул суына башлаган иде. Юк, ул боздай салкын иде. Мин аны кзлрен йомдырдым.
–Озаклама, Илам… – идият аман таяк сузып тора иде, – Со булмасын.
–Ул бит…
–Белм. Шулай кирк. аны сыеныр урын тапмый йрмсен чен. Тиз бул.
Мин таякны кулыма алдым…
Айрат яшь м… Ул бит минем туганым, и якын дустым иде. зене тулар-тулмас ундрт ел гомеренд тисезлек газабын татырга да, нисен югалтырга да лгергн малай. Ул юньле кеше, з кнен зе креп нисен д, дусларын да бхетле итчк тртипле кеше, булырга тели иде. Ул миннн кпк йбтрк иде. м ул…
–Сузма!..
–Шайтаныма олак! – Мин таякны идиятне йзен ыргыттым, – Кит моннан! Кзем кренм!
Тавышым салкын тигндге кебек карлыгып чыкты. Тнемне ут булып януын тойдым. Шул ук вакытта бала йоннарым кабартып, арка згемне ниндидер кырыс салкын телеп тте. Кзг яшь тыгылды. Юк, кзг ген тыгылып калмады ул, бугазыма укмашып катты. Мин сулыш та алалмаслык хлг килдем, бтен барлыгымда яш тукталып калды, тнем сулкылдый, аным ике днья арасында тарткалаша иде.
–Илам…
–Пошел ты!..
гр мин тгел, Айрат безг кунакка килгн булса!.. Шрне д матур урыннары аз тгел бит… Мктп стадионында туйганчы футбол тибр, Агыйделг барып су коеныр идек. Паркларда йрер, шайтан куласасыннан алып америка тауларына кадр йреп чыгар идек, ичьюгы компьютер артында кннребез тр… – ни телск шуны эшлр идек…– тик шушы лгънт тшкн авылны мескен бер йортында вампирлар кулыннан дустым лак булмас, мин аны югалту ачысын кичермс идем…
–Ишетсеме?!.
Ишетмим… Ишетсем д килми… Минем бернрс д белсем д, крсем д, ишетсем д килми… Миа бернрс д киркми, берегез д кирк тгел миа! Алыйсызмы, берегез д… Блки, зем д вампирга йлнергдер? Айратны тергнче, блки, миа вампир булыргадыр. Ике-ч кн эченд тоташ авылны юк иткннр икн, башкаларына да, башкаласына да ерак калмас. Шулай булгач, ниг тарткалашырга? Килчгебез, крчгебез алдан билгеле ич. идият йтмешли, башта дин югалды, иман, намус, кешелеклелек… Хзер кеше зе юкка чыга. Чыксын! Димк, шулай тиеш. Димк, без шуа лаекбыз…