Убырлар уянган чак
Шрифт:
–Илам, дим, ананы!..
Бу бндне мазага тиюен тзр мл юк иде. Мин сикереп тордым да аны изеннн элктереп алдым. Ул моны ктмгн иде, албырап калгандай тоелды. Шуннан файдаланып аны касыгына типтем. идият бгелеп тште.
–Ананы…
Мин у уч кырые белн аны илк тамырына тондырдым… м шундук иднг мтллп тштем… кземнн утлар кренде… утлар таралуга минем ст идият утыра иде.
–Илам, башта мине тыла, – диде ул хстрлекле боеру белн, – Сиа ничек авыр икнен белм. Тик сабыр бул м хислрене тыебрак тор.
–Да, пошел ты…– Кинт яагымны нидер кйдереп алды да мин олы кеше белн болай
идият минем стн тште д шкаф тармасыннан коровникта сыер бйли торган чылбырлар алып, Айратны кул-аякларын “карлыгач” ысулы белн бйлп куйды.
–Ярый, синеч булсын, – диде ул чалбар тбен уалап, – Айратны термибез. Тик з хатаны кргч, кенсе булма. безг ахыргача берг торырга кирк. Тем более, син начар тибешмисе… Каратэга йрисеме лл?!.
Мин дшмдем. Ачуым срелмгн, тетрнем бетмгн иде ле. Шулай да Айратны йрген таяк кадамау ничектер тынычландырды. Блки, ул шок хленд гендер, дип уйладым мин, блки, клиник лем ген кичергндер д кире терелер. Бу уйларымны нигезсез икнен тойсам да келд мет юк тгел иде.
–Син мине кансызга исплм, – диде идият, гаепле кеше сыман, – Сугыш хисне тгел, аек акылны ярата. Ничек, берг булабызмы?
–Булабыз… – мин аны сузылган учына шапылдатып суктым, – Ярый, гафу ит…
Кулым идиятне учына тиеп т бетмде, кинт дньяны чиксез карагылык чорнады. Мин аякларымны идннн аерылуын тойдым.
–Ананы!.. – дип сгенде идият, – Алар утны сндерделр… Алар уйлый м яраклаша бел…
* * *
Моа кадр тын булып тоелган днья кинт хрктк килде. Мерлгн кошны канат кагышы бтен тавышларны томалады. Мин идиятне илксенд чблн-чблн кайдадыр атылдым. Кинт ут чаткысы тнне телде, мизгел эченд ул ялкын ягырына верелде. Инде безне куып тота язган вампирлар куырылып яна башлады.
–Ха-ха-ха! Анагызны!.. – Клгнд идиятне бтен гдсе селкен иде, – Крмгнегезне креп калыгыз!..
идият тир-якка бтерел-бтерел газ боллоныннан ут яудыруын белде. Аны саен безг якынлашкан ярканатлар ялкынга йлнеп лак булды. Алар кош булса да, йзлре кешенекен охшаган иде, мин кайберлренд з танышларымны да кргндй булдым, тик кемне кемг охшаганын гына абайлап, абайласам да бу хакта идиятка йтеп лгермдем, икенче мизгелд бер танышларны бтннре алыштырды.
– Ктегезг тме?! – дип киннде идият, акылсыз клг бирелеп, – Безне авыл сламе бу сезг!
Кинт ул мине иднг тшерде д ниндидер алым белн аягы астына сузып салды. Мин кычкырып куйдым.
–Шулай гына ят! – Аны тавышы катгый да, келле д иде, мин ничектер татами артында торган кярмннрне дртле авазларын кз алдына китердем, – лег тик кен ят! Сине чират та итр.
идият шашкын бер ктренкелек белн тир якка ут сиптеренд булды:
–Вы думали, я – шут?! – дип кычкырды ул бтен тир-юн уянырлык итеп, – Я— суд! Я – Страшный Суд! Молись Эпоха!..1
м ут сиптерде.
Аны аягы астында куркыныч юк, барсы да ниндидер уенны хтерлт сыман иде. Мин инде мондый ахмак кренештн клрг д зер идем. Тик ул кинт илкмнн тартып р бастырды.
–Боллонны газы бет! Бензинга йгер!
Миа йгерерг туры килмде, ул юлымны яктыртып алды да мине кеше кыяфтен кереп лгергн вампирлардан аралап акырын гына бензин яткан урынга чигенде. Шлангадан ургылган ут срнлн тште. Аны саен вампирлар рсезлнде. Тик аларны итди мен трз прдлрен, й эчендге башка чпрклрг капкан ут кына тыеп тора иде.
–Белизна савытын бир!
Мин кулына тоттырып та лгермдем, идият аны янып яткан караватка ыргытты да, зе белн мине д ияртеп стл астына чглде. Шартлау зур булмады, аны каравы й эче миллион прожектор яктырткандай балкып китте. Без тиз ген торып ишекк юнлдек.
–М, кирклрен бир! – диде идият, шланганы миа тоттырып, зе аркылы куелган ломны алырга тотынды,– Тиз бул, ананы…
Чынлап та тиз булырга кирк иде. й эчен ттен… юк, ттен ген тгел, сасыган иттн ясалган шашлык… Юк, ул да тгел, й эчен чыдап булмаслык, сулыш алалмаслык бер кабхать ис баскан, ул кзлрг кер, тын юлларына т, торган урыныда чблнерг мбр ит иде.
–Ананы флн ит…
Ломны алып бргч т ишек ачылмады. идият аа ярсып тибрг тотынды. Мин якындагы белизна шешсене капкачын алып тир-якта ерелгн вампирлар стен сибеп ибрдем. й эче тагы якты нурга тренде. Лкин мин лак булган вампирларны да, идиятны да крмдем. Миа рхт иде, башым чиксез лззт белн йлнеп китте. Днья лл нич тслрг кереп балкый башлады. Тик борын тбендге яман ис кен озак анны тте…
–Илам! Ананы…
йтерсе, очып барган ирдн мине кемдер элктереп алды. Без тагын очып киттек. Бтен тир ягыбыз тик яктылыктан гына тора иде. Мин бхетле идем. Тик бхетем озакка сузылмады, кемдер яагыма сугып ибрде. Нык итеп. Ул сугудан кабынган ут шарлары бтен кзнклрем теп керде. Мин кземне ачтым.
–Иснсеме, шайтан алгыры!.. Тор, йд, тот мен бу таякларны!
–Нрс?!. – Ялкынга чорналган йортны крг мин шундук ушыма килдем, – Без исн калдык мени?!.
идият мбрилп диярлек миа таякларны тоттырды да яагыма тагын берне сылап куйды. Бу юлы иелчрк итеп. Мин тмам ушыма килдем. идиятны йорты дрлп яна иде. Аны ялкыны аныны алкымыа китерерлек, яктысы бтен тир-якны кн итрлек.
–Кулыдагы таягыны ычкындырма! – дип боерды ул, – ле тн узмаган, алар телс кайда булырга ммкин. Айратка м иткндй…
Айрат турында ишетг дньямны асты ск йлнде. Мин янган йортка укталып куйдым. Бу мизгелд ул минем чен бтен нрсдн д кадерлерк кебек иде.
–Айрат…
–Ул югалды, – диде идият тыныч кына, – Чылбырларыннан ычкынып сиа омтылды да юкка чыкты…
–Син?!.
–Илам!.. Улым… – Бу картыйны тавышы иде, аны зен крмсм д якында икнен тойдым, бтен булмышым белн аа омтылдым, – Балам, мин баздан чыктым. Мин лмгн идем. Кил яныма…
–Картый, син кайда?
–Кара монда улым!..
м мин аны крдем…
Каникулга кайткан саен сагынып, тмле-татлы ризыклар зерлп ктеп тора торган картый… Кайткан саен кочаклап алып, аннарымны ял иттер торган картый… Бген безг коймак пешереп ашаткан картый… Картый! Тик идиятларны абзары ягыннан миа атлаган картый ул тгел иде. Аны тирелре д, итлре д асылынып тшкн, битенд кз м танау чокырларын хтерлткн сяклрдн башка берни д юк…
–Мин картые сине…
Ул шул кен д миа кадерле сыман иде. Ул, барыбер, минем картый иде. Без аны тиешенч кадер-хрмт крстеп ирг кмлмдек, моны чен ул гаепле тгел, моны чен тик без… тик мин аваплы идем. Мин картый ягына атладым.